Αγαπητ@ μου overthinker,
Σε (υπερ)σκέφτομαι και σε συμπονώ. Καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι. Η υπερανάλυση σού δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου. Αν μπορείς να σκεφτείς και να αναλύσεις κάθε μικρολεπτομέρεια ενός γεγονότος, μιας κατάστασης, μιας πιθανότητας, τότε θα είσαι προετοιμασμέν@ και ασφαλής. Ή, τουλάχιστον, έτσι θα νομίζεις. Θα νομίζεις πως έχεις τον έλεγχο και δεν θα πληγωθείς, αλλά δεν θα ζεις.
Όταν υπεραναλύεις πατάς παύση στη ζωή, εκείνη που ρέει και υπάρχει έξω από τον υπέροχο νου σου.
Όταν υπεραναλύεις, φοβάσαι. Κι αν το κάνεις, μην ντραπείς, μην βιαστείς να απομακρυνθείς. Κάνε ένα βήμα πίσω, παρατήρησε, δείξε συμπόνια στον εαυτό σου και θυμήσου:
1. Το άγχος σε κάνει να υπερεκτιμάς την πιθανότητα να συμβεί κάτι κακό και να υποτιμάς την πιθανότητα να καταφέρεις να το διαχειριστείς.
2. Η ανησυχία και το άγχος για κάτι που ενδέχεται να συμβεί ή να μην συμβεί στο μέλλον είναι σαν προ-πληρωμή για ένα πρόβλημα που μπορεί ποτέ να μην αποκτήσεις. Και το νόμισμα αυτής της πληρωμής είναι η γαλήνη σου.
3. Η ανησυχία για κάτι που σε προβληματίζει είναι, συνήθως, μεγαλύτερη από την πραγματική κατάσταση. Αν θέλεις να ενισχύσεις ένα πρόβλημα, συνέχισε να το σκέφτεσαι. Αν θέλεις να το ξεφορτωθείς, τότε ανάλαβε δράση.
4. Επειδή σκέφτεσαι κάτι δεν σημαίνει πως είναι αλήθεια. Η καταγραφή σκέψεων είναι διαχρονικά θεραπευτική, ενώ υπάρχουν και δύο πρακτικές που μπορούν να σε βοηθήσουν να παίρνεις απόσταση από τις σκέψεις σου.
