«Αλλού, όταν τα παιδιά κλείνουν τα 18, φεύγουν από το σπίτι! Κι εσύ, ακόμα εδώ.» Τέτοιου ειδους φράσεις ακούγονταν κάποτε πολύ από τις Ελληνίδες μαμάδες σε παιδιά που ξεπερνούσαν τα 20 κι έμεναν ακόμα στο πατρικό τους. Κάποτε. Γιατί τα τελευταία χρόνια, μετά από όλες αυτές τις διαδοχικές κρίσεις που έχουμε κληθεί να αντιμετωπίσουμε, όλο και περισσότεροι νέοι ηλικίας 30+ αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους.
Κι ενώ, διαχρονικά, οι Έλληνες αργούσαν να ανεξαρτητοποιηθούν και να φύγουν από το σπίτι, πλέον, και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Eurostat το 72,9% των νέων ηλικίας 18-34 στην Ελλάδα, αντί να αφήσουν τη γονική εστία, παραμένουν σε αυτή. Η βασικότερη αιτία είναι η οικονομική κατάστασή τους που, σε συνδυασμό και με τη στεγαστική κρίση που έχει εκτοξεύσει τα ενοίκια στα ύψη, δεν τους επιτρέπει να αυτονομηθούν. Κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς… οι 3 στους 10 που μένουν μόνοι είναι πιθανό να δέχονται ακόμα οικονομική ενίσχυση από τους γονείς ή να κατοικούν σε κάποιο σπίτι που ανήκει στην οικογένειά τους.
Αρκεί να φέρεις στον νου σου όλους όσους γνωρίζεις σε αυτή την ηλικία και θα το αντιληφθείς. Πλέον ελάχιστοι αφήνουν τη γονική φωλιά πριν τα 30. Αν μάλιστα έχεις συζητήσει μαζί τους για την κατάσταση αυτή ή, ακόμα περισσότερο, αν ανήκεις κι εσύ σε αυτή την κατηγορία, θα έχεις παρατηρήσει κάτι ακόμα. Η συγκατοίκηση με τους γονείς είναι δύσκολο πράγμα! Αλλά αυτό το άρθρο θα σε βοηθήσει να βάλεις τη ζωή σας μαζί, σε τάξη.
Πριν από οτιδήποτε ωστόσο, είναι σημαντικό να καταλάβεις τη δική τους θέση. Για εκείνους, δεν άλλαξαν και πολλά. Μπορεί να είσαι πια ενήλικη, να μπορείς νόμιμα να πίνεις, να ψηφίζεις και να οδηγείς, μπορεί να ανεβαίνεις στην καριέρα σου ή να έχεις μια σοβαρή σχέση αλλά για εκείνους είσαι ακόμα το έφηβο παιδί τους. Για εσένα, αντίστοιχα, οι γονείς σου ίσως να είναι ακόμα οι βασικοί σου κηδεμόνες. Εκείνοι που θα σε φροντίσουν, θα έχουν ένα φαγητό έτοιμο για σένα, θα πλένουν τα ρούχα σου, θα τα σιδερώνουν και θα σου γκρινιάζουν για το κάθετι. Σου ακούγονται γνώριμα όλα αυτά; Αν ναι, είναι ώρα για αλλαγές!
1. Δείξε σεβασμό στον προσωπικό τους χώρο κι απαίτησε σεβασμό για τον δικό σου
Μπορεί να μην έφυγες ποτέ όμως προκειμένου να μειωθούν οι εντάσεις θα είναι καλό να αρχίσεις να αντιμετωπίζεις τους γονείς σου σαν δύο ενήλικες που σε φιλοξενούν για ένα διάστημα. Μπορείς να ξεκινήσεις με το να σέβεσαι τον προσωπικό τους χώρο και να απαιτείς τον αντίστοιχο σεβασμό για τον δικό σου χώρο. Μπορεί να είναι γονείς σου αλλά καλό θα είναι να μην έχεις πια ελεύθερη πρόσβαση στο δωμάτιο και το γραφείο τους, αν υπάρχει, και να τους ζητήσεις να μην μπαίνουν στο δωμάτιό σου. Αυτό φυσικά σημαίνει πως η καθαριότητα και η τάξη του χώρου σου περνάει πια αποκλειστικά στα δικά σου χέρια.
2. Ανάλαβε την προσωπική σου φροντίδα και ένα μερίδιο από τις δουλειές του σπιτιού
Σε συνέχεια των παραπάνω, ξεκίνησε να αναλαμβάνεις εσύ και τις δουλειές που δεν αφορούν το δωμάτιό σου. Συγκέντρωνε τα άπλυτά σου σε ένα καλάθι και βάζε εσύ πλυντήριο. Ζήτησε ένα ράφι στο ψυγείο κι ένα ντουλάπι και φρόντιζε για να έχεις τρόφιμα. Κάνε κάτι αντίστοιχο με το μπάνιο και τα προσωπικά προϊόντα. Και, το σημαντικότερο, κάνε μια συζήτηση για να χωρίσετε τις δουλειές των κοινόχρηστων χώρων. Σου ακούγεται ακραίο; Δεν θα έκανες το ίδιο με έναν συγκάτοικο; Ε τώρα οι γονείς σου είναι οι συγκάτοικοί σου.
3. Ξεκίνα ανοιχτό διάλογο με επίκεντρο τα όρια
Όλα τα παραπάνω θα αρχίσουν να δημιουργούν μια απόσταση από τους προηγούμενους ρόλους σας (γονείς – παιδιά) και θα προετοιμάσουν το έδαφος για το επόμενο βήμα που είναι τα όρια. Όχι, πλέον οι γονείς σου δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουν με ποιον βγαίνεις και πού πας. Κι αυτό αποτελεί μονάχα ένα από τα πολλά κατάλοιπα της προηγούμενης κατάστασης όπου εσύ ήσουν η έφηβη και εκείνοι ήταν υπεύθυνοι για σένα. Στη νέα σας πραγματικότητα είναι πολύ σημαντικό να μιλήσετε για όρια και να τα θέσετε από κοινού ώστε να νιώθετε όλοι καλά. Είναι οκ για εκείνους να περάσεις τη νύχτα στο σπίτι με κάποιον; Πόσο καιρό νωρίτερα θα πρέπει να ενημερώνετε για μία φιλική συνάντηση στο σπίτι; Μήπως θα βοηθήσει να προγραμματίζετε χρόνο που θα λείπεις από το σπίτι, ώστε να μπορούν να κανονίσουν κάτι δικό τους; Μην ξεχνάς ότι και εκείνοι πια μπαίνουν σε μια φάση ζωής που ξαναβρίσκουν την ανεξαρτησία τους.
4. Δείξε ευγνωμοσύνη
Σαφώς και ο ρόλος των γονιών σου είναι να σε στηρίξουν μέχρι να μπορέσεις να ανεξαρτητοποιηθείς. Όμως η αλήθεια είναι πως η ανεξαρτησία δεν θα έρθει μαγικά απλά και μόνο όταν θα έχεις τα χρήματα να το κάνεις. Το σημαντικό είναι να έχει επέλθει πρώτα η συναισθηματική απεμπλοκή από εκείνους. Γι’ αυτό μην ξεχνάς κάθε φορά που τους βάζεις όρια διεκδικώντας την αυτονομία σου, να τους λες κι ένα ευχαριστώ για τη στήριξη που σου παρέχουν σε αυτή τη φάση. Ποια όμορφη κίνηση θα έκανες για έναν συγκάτοικο; Να πάρεις κάτι για εκείνους από το σουπερμάρκετ; Να τους μαγειρέψεις δείπνο μια μέρα; Να αναλάβεις περισσότερες δουλειές του σπιτιού όταν είναι πιεσμένοι; Δοκίμασε να κάνεις το ίδιο για τους γονείς σου και θα δεις πως θα κάνει άμεσα διαφορά στη σχέση σας.
5. Στόχευσε στο να περνάτε χρόνο χώρια
Είναι πολύ εύκολο να γίνεσαι κολλητός με τους γονείς σου όταν μένετε μαζί. Μπορεί να αράζετε μαζί μπροστά από την τηλεόραση κάθε βράδυ, να βγαίνετε με οικογενειακούς φίλους, να γιορτάζετε μαζί τα γενέθλιά σου. Κι είναι όλα οκ! Η σχέση που διαμορφώνουμε ως ενήλικοι με τους γονείς μπορεί να είναι πολύ πιο ισορροπημένη κι όμορφη από αυτή που είχαμε μαζί τους ως παιδιά. Επειδή όμως είναι πολύ εύκολο να τους δεις, τελικά, σαν κοινωνικό δεκανίκι, φρόντισε συνειδητά να τους αφήνεις συχνά μόνους τους και να περνάς χρόνο με τη δική σου παρέα. Σε αντίστοιχο πλαίσιο, δοκίμασε να μαγειρεύεις τα δικά σου γεύματα και συχνά να τρως μόνη σου, ώστε όλοι να απολαμβάνετε περισσότερες στιγμές αυτονομίας.
6. Άνοιξε έναν διάλογο για τον τρόπο ζωής σου
Μεγάλωσες πια. Είσαι vegan ενώ εκείνοι όχι. Ίσως να θες να βγαίνεις κάθε βράδυ. Να δουλεύεις νύχτες και να κοιμάσαι τη μέρα. Ή να ξυπνάς με την αυγή και να κάνεις γιόγκα στο σαλόνι. Δεν είναι εύκολο για τους γονείς να κατανοήσουν πως πλέον ο τρόπος ζωής σου μπορεί μέρα με τη μέρα να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον δικό τους, κι εκείνον που είχατε ως οικογένεια. Είναι σημαντικό λοιπόν να κάνετε μια συζήτηση σχετικά με τις διαφορές στον τρόπο ζωής σας και να βρείτε τρόπους ώστε να μπορούν και οι δύο να συνυπάρχουν στο ίδιο σπίτι χωρίς να ενοχλείται κανείς.
