Μέχρι τα 20 η σχέση μου με τη γυμναστική ήταν η ίδια που έχω με τη σύνταξη, δηλαδή «θέλω πολύ να έρθει αυτή η ώρα, περιμένω πως και πως και μετά όλα θα είναι καλύτερα, η ζωή μου θα αλλάξει». Ευτυχώς δεν περίμενα να φτάσω ως τη σύνταξη για να ξεκινήσω να γυμνάζομαι.
Πάντα με τον αδερφό μου στο πλευρό μου – ευτυχώς γυμναστή -, ξεκίνησα δειλά, όπως οι περισσότεροι φαντάζομαι, με λίγη ενδυνάμωση συνδυαστικά με μια προσπάθεια για τρέξιμο, μαζί με σωστή διατροφή, για να μπορέσω να δω αποτελέσματα. Δεν μπορώ να καταλάβω τη στιγμή που η γυμναστική από αγγαρεία, σε μια προσπάθεια για καλύτερη ζωή, έγινε όλη μου η ζωή.
Θυμάμαι όμως τη στιγμή που μπήκε το τρίαθλο στη ζωή μου.
Κάποιοι λένε ότι όλοι έχουμε μια αποστολή στη ζωή μας, έτσι κι εγώ, έχω σαν αποστολή να εκπληρώσω το όνειρο του Απόστολου, ο οποίος είμαι πεπεισμένη ότι είχε σαν δική του αποστολή στη ζωή να φωτίσει τη δική μου, χαρίζοντας μου την πατρική φιγούρα που δεν γνώρισα ποτέ. Και ευτυχώς το πρόλαβε, αν και όχι για πολύ.
Έτσι λοιπόν τον Ιούνιο του 2022, σε μια περίοδο που τίποτα στη ζωή μου δεν φαινόταν να μπαίνει σε τάξη και αφού είχα ήδη ως στόχο να συμμετέχω σε οποιαδήποτε διαδρομή του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας μέχρι το 2027, ώστε να συμπληρώσω ολόκληρη τη λέξη MARATHON, που δεν πρόλαβε να συμπληρώσει ο Απόστολος, τρύπωσε η λέξη Ironman, στο μυαλό μου.
Το Ironman πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο, αθλητικό event στο τριαθλητικό κόσμο. Χωρίζεται στο Ironman 140.6 στο οποίο διανύεις 3.8 χλμ. κολύμβησης, 180 χλμ. ποδηλατικής διαδρομής και στο τέλος τρέχεις και 42.2 χλμ, έναν μαραθώνιο δηλαδή, και στο Ironman 70.3, στο οποίο καλύπτεις τις μισές αποστάσεις.
Πρώτη φορά άκουσα για τη διοργάνωση αυτή έναν δεκαπενταύγουστο στο Τολό, όταν θελήσαμε να κολυμπήσουμε σε ένα νησάκι απέναντι από την παραλία, και ο Απόστολος είπε πως πρέπει να το κάνει αν θέλει να κάνει Ironman!
Ξεκίνησα, λοιπόν, να αναρωτιέμαι, τι πρέπει να κάνω για να ξεκινήσω τρίαθλο. Το τρέξιμο το είχα εξασκήσει πολύ στην καραντίνα, το κολύμπι πάντα με γοήτευε και το ποδήλατο… το ποδήλατο είναι μια πικρή ιστορία.
Φυσικά ο πρώτος που έπρεπε να ρωτήσω ήταν ο αδελφός μου. «Ξέρω ένα παιδί που μπορεί να σου κάνει προπόνηση, τον Αποστόλη». Για εμένα η συνωνυμία αυτή μόνο τυχαία δεν ήταν, και αποτέλεσε έναν μικρό… πυροσβεστήρα που έσβησε όλες τις αμφιβολίες μου για το αν θέλω να ξεκινήσω ή όχι!
Μερικές μέρες αργότερα, αφού είχα ήδη ξεκινήσει να χαζεύω βίντεο στο YouTube με τεχνικές κολύμβησης, είχα αγοράσει σκουφάκι και έκανα φιλότιμες προσπάθειες στην πισίνα του γυμναστηρίου που πήγαινα, την ημέρα της ονομαστικής εορτής των Απόστολων (30 Ιουνίου), μιλήσαμε με τον Αποστόλη, ο οποίος είχε ήδη ολοκληρώσει ένα Ironman 70.3 και προετοιμαζόταν για το δεύτερο.
Αφού μου εξήγησε πως μοιάζει η προπόνηση για το τρίαθλο και πως είναι ένας αγώνας και συνέχισα να θέλω να το δοκιμάσω, βρήκαμε τον πρώτο αγώνα στον οποίο θα δήλωνα συμμετοχή και ξεκινήσαμε την προπόνηση παρέα.
Είχα 13 εβδομάδες μπροστά μου μέχρι να διαγωνιστώ στον πρώτο μου αγώνα στο Ναύπλιο! Πρώτη φορά στη ζωή μου προετοιμαζόμουν για κάτι στον αθλητικό τομέα και αυτή η πειθαρχία που έπρεπε να έχω καθημερινά για να φτάσω τον στόχο μου με γοήτευε.
Από τα πιο δύσκολα κομμάτια στην αρχή του τριάθλου είναι να βρεις το ιδανικό ποδήλατο, γιατί δεν μπορείς να προπονείσαι πάντα σε στατικό ποδήλατο μέσα στο γυμναστήριο. Ήθελα ένα αρκετά καλό για το αγώνισμα, που να είναι κατάλληλο για το χαμηλό, κατά πολλούς, ύψος μου, το οποίο όμως να μου αρέσει κιόλας. Ο Αποστόλης σε συνδυασμό με το Facebook Marketplace μου βρήκαν το θαλασσί μου Bianchi.
Επόμενο βήμα να οικειοποιηθώ την ποδηλασία στο δρόμο. Βήμα που ακόμα δεν έχω ξεπεράσει καθώς φοβάμαι αρκετά τα αυτοκίνητα γύρω μου και για τον λόγο αυτό οι ποδηλατικές που προπονήσεις γίνονται κυρίως στο Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο *ή απλά ψάχνω δικαιολογίες για να βγάζω καλλιτεχνικά TikTok*
Ύστερα από 13 εβδομάδες με καθημερινές προπονήσεις, ανάμεσα τους και μια εβδομάδα με κορωνοϊό, και αρκετό άγχος ήρθε η ώρα για τον πρώτο μου αγώνα. Η εκκίνηση δόθηκε και μετά από ένα κολύμπι μπροστά στο Μπούρτζι, μια παραθαλάσσια ποδηλατική διαδρομή, και τρέξιμο μέσα στην παλιά πόλη… τερμάτισα! Αν και η χαρά μου ήταν μεγάλη η επόμενη σκέψη μου ήταν «ποιος αγώνας με περιμένει μετά;».
Ο αγώνας μου στο Ναύπλιο ήταν αρκετός να με κάνει να αγαπήσω το άθλημα και να το κάνω τρόπο ζωής, ώστε να δηλώσω συμμετοχή και για μετέπειτα αγώνες, ανάμεσα σε αυτούς και ο ημιμαραθώνιος της Αθήνας που ήταν η κατάλληλη προπόνηση για το Ironman 70.3 στη Βουλιαγμένη, το οποίο με περιμένει τον Οκτώβριο!
Το τρίαθλο έχει μια τρομερή μαγεία και έναν παλμό που σε σπρώχνει να συνεχίζεις. Η ζαλάδα που έχεις όταν βγεις από το νερό, φεύγει με το που φορέσεις το κράνος και ανέβεις στο ποδήλατο και τα πόδια που πιστεύεις ότι δεν μπορούν να κάνουν ούτε ένα χιλιόμετρο μετά το ποδήλατο σε διαψεύδουν διαρκώς, φέρνοντας σε στη γραμμή τερματισμού. Και ενώ ακούς το όνομα σου από τα μεγάφωνα, παίρνεις το μετάλλιο και την μπανάνα σου και είσαι έτοιμος να σχεδιάσεις τον επόμενο αγώνα σου.
Και το συναίσθημα αυτό μπορείς να το αισθανθείς οποία κι αν είναι η ηλικία και το αθλητικό υπόβαθρο σου. Η τριαθλητική κοινότητα είναι ανοιχτή για όλους όσους έχουν σκοπό να εκπληρώσουν κάποιο όνειρο!
