Πριν ακόμα μπει ο Δεκέμβριος το Netflix είχε γεμίσει με δεκάδες χριστουγεννιάτικες ταινίες, τις οποίες φυσικά δεν έχασε κανείς μας την ευκαιρία να «ξεζουμίσει». Τι κι αν τις έχουμε δει όλες περισσότερες από 10 φορές; Τι κι αν είναι τόσο γραφικές, προβλέψιμες και καμιά φορά κακόγουστες που υπό άλλες συνθήκες θα μας εκνεύριζαν; Εμείς τις παρακολουθούμε με πάθος. Ποιος είναι όμως ο λόγος που μας αρέσουν τόσο πολύ οι χριστουγεννιάτικες ταινίες και τις βλέπουμε με την παραμικρή ευκαιρία;
Μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα
Υπάρχουν πολλά οφέλη από έναν «μαραθώνιο» χριστουγεννιάτικων ταινιών. Οι εορταστικές ταινίες μπορούν να τονώσουν τη διάθεση και να μειώσουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, παρέχοντας μια διαφυγή από τους καθημερινούς στρεσογόνους παράγοντες. Μειώνουν τις ορμόνες του στρες, όπως η κορτιζόλη που μπορεί να βλάψει το καρδιαγγειακό και το ανοσοποιητικό σύστημα. Τα θετικά συναισθήματα, όπως η ελπίδα, η χαρά και η ευγνωμοσύνη, που μας προσφέρουν αυτές οι ταινίες, μπορούν να προκαλέσουν προσωπικό και κοινωνικό προβληματισμό και να μας εμπνεύσουν να θέσουμε νέους στόχους. Επίσης, όταν βλέπουμε τέτοιες ταινίες με δικούς μας ανθρώπους αυξάνεται η οικειότητα.
Η νοσταλγία ξυπνάει συναισθήματα
Βλέποντας μια χριστουγεννιάτικη ταινία το πρώτο συναίσθημα που βιώνεις είναι η νοσταλγία. Μπορεί να έβλεπες αυτή την ταινία όταν ήσουν μικρή ή να σου θυμίζει τα παιδικά σου χρόνια με όλα τα φωτάκια και τη «μαγεία» των Χριστουγέννων. Αυτές οι ταινίες είναι ειδικά σχεδιασμένες για να το πετυχαίνουν αυτό με εικόνες και μουσική που μας κάνουν να θέλουμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Οι χριστουγεννιάτικες ταινίες μάς θυμίζουν εποχές της ζωής μας που ήταν απλές, ελπιδοφόρες και διασκεδαστικές. Αισθανόμαστε μια νοσταλγία που μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα στο παρελθόν.
Οι χριστουγεννιάτικες ταινίες πυροδοτούν την ψυχολογική ανάγκη για να νιώσουμε αγάπη και ασφάλεια. Αρκετές θεωρίες κινήτρων βασίζονται στην ανάγκη για ανθρώπινη σύνδεση, η οποία και βρίσκεται στο επίκεντρο των ταινιών. Όλοι θέλουμε να μας αγαπούν και να μας συμπεριλαμβάνουν, να νιώθουμε προστατευμένοι και ασφαλείς και ανταποκρινόμαστε ενστικτωδώς στην κοινωνική σύνδεση. Οι χριστουγεννιάτικες ταινίες αποτυπώνουν αυτή την αίσθηση ασφάλειας, ταξιδεύοντάς μας σε έναν κόσμο όπου οι οικογένειες είναι ζεστές, φιλόξενες και διασκεδαστικές.
Απόδραση από την πραγματικότητα
Ας το παραδεχτούμε, σχεδόν κανείς μας δεν έχει μια ειδυλλιακή ζωή, όπως παρουσιάζεται στις ταινίες. Κανείς δεν έχει ταυτόχρονα μια δεμένη οικογένεια, τον πιο υποστηρικτικό κύκλο φίλων, τα χρήματα να περάσει τις γιορτές όπως θέλει ή ακόμα και τον κρύο καιρό που είναι απαραίτητος τα Χριστούγεννα. Και όλοι έχουμε άγχος για την καθημερινότητα το οποίο δεν φεύγει επειδή ήρθαν οι γιορτές – ίσως, μάλιστα, γίνει και πιο έντονο. Οι οικονομικές ανάγκες στις οποίες έχουμε να ανταποκριθούμε, το πιεσμένο πρόγραμμα για να μπορέσουμε να δούμε όλους μας τους ανθρώπους και η πίεση να περάσουμε καλά δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός.
Οι χριστουγεννιάτικες ταινίες, όμως, μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε έστω και για 2 ώρες από την πιεστική πραγματικότητα. Αποτελούν μια υγιή και εύκολη απόδραση, η οποία μας βοηθά να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για την οικογένεια και τους φίλους μας, για όσα πράγματα έχουμε αυτά τα Χριστούγεννα και όσα έχουμε ζήσει στο παρελθόν.
Οικογενειακές παραδόσεις
Ποιος δεν έβλεπε χριστουγεννιάτικες ταινίες με την οικογένεια του; Είναι φιλικές προς την οικογένεια και για αυτό επιτρέπουν να δημιουργηθούν εύκολα νέες παραδόσεις. Όταν παρακολουθούμε ταινίες μαζί με άλλους, δημιουργούμε κοινές αναμνήσεις, ενισχύουμε τα θετικά συναισθήματα και ενδυναμώνουμε τις σχέσεις μας.
Κάνουν και το σώμα μας να αισθάνεται καλά
Οι ταινίες αυτές έχουν ένα προβλέψιμο ευτυχές τέλος, μας κάνουν να αισθανόμαστε χαρά και μας προσφέρουν γέλιο. Το γέλιο γίνεται ένα κυριολεκτικό αντίδοτο στο στρες.
Όταν ξαναβλέπουμε μια αγαπημένη ταινία ή μιλάμε για αυτή σε φίλους, αναπαράγουμε νοερά σκηνές και ξαναβιώνουμε συναισθήματα. Η προσμονή του συναισθηματικού ταξιδιού που ξέρουμε ότι θα ακολουθήσει δημιουργεί μια νευρική ανταμοιβή πριν καν ξεκινήσει η ταινία. Όταν οι χαρακτήρες μοιάζουν με παλιούς φίλους και τα σκηνικά με οικεία μέρη, αυτές οι παρακοινωνικές συνδέσεις πυροδοτούν συναισθήματα που προκαλούνται από την ωκυτοκίνη, την ορμόνη της αγάπης, και είναι αποτέλεσμα της πραγματικής κοινωνικής εμπειρίας.
