Το καλοκαίρι εκτός από τη ξεγνοιασιά, τις βουτιές στη θάλασσα και τη θερινή ραστώνη του, φέρνει και διάφορους, μικρούς συνήθως, επισκέπτες όπου μια συνάντηση μαζί τους δεν θα είναι και η πιο ευχάριστη.
Εκτός από τις τσούχτρες και ειδικά φέτος τις μωβ τσούχτρες, που έχουν κατακλύσει τη Μεσόγειο, δεν πρέπει να αγνοούμε και τα έντομα που τα τσιμπήματά τους μπορούν να προκαλέσουν ποικίλες αντιδράσεις. Μέλισσες, κουνούπια, σκνίπες, αλλά και αράχνες τις οποίες συναντάμε πολύ συχνά στην εξοχή, και δεν τις υπολογίζουμε ως απειλή, αλλά δεν είναι καθόλου ακίνδυνες.
Οι αράχνες δεν κυνηγάνε την ανθρώπινη σάρκα, όπως τα κουνούπια, αλλά μπορεί να σας δαγκώσουν αν τους χαλάσετε την φωλιά ή την ησυχία τους, επισημαίνει η Δερματολόγος δρ Τάνια Βλαδένη, η όποια και μας εξηγεί πως μπορούμε να προφυλαχτούμε ή να αντιμετωπίσουμε, ανάλογα τον τύπο της αράχνης, την αντίδραση που θα προκαλέσει το δάγκωμά της.
Ανάμεσα στα 50.000 διαφορετικά είδη αραχνών σε όλο τoν κόσμο, οι περισσότερες είναι αβλαβείς.
Ωστόσο, κάποιες εγχέουν το δηλητήριο τους στο θύμα μέσω των κοίλων κυνοδόντων τους, που ευτυχώς, οι περισσότεροι κυνόδοντες είναι πολύ μικροί ή δεν είναι αρκετά ισχυροί για να διαπεράσουν το ανθρώπινο δέρμα. Φυσικά ορισμένα δαγκώματα αραχνών θα προκαλέσουν ένα μικρό κόκκινο οίδημα και φαγούρα και κάποια άλλα -λόγω της τοξίνης που παράγεται από το δηλητήριο- θα προκαλέσουν κεφαλαλγία, εξάνθημα, πόνο στις αρθρώσεις και τους μύες, μυϊκούς σπασμούς, ναυτία, εμετό, πυρετό και ρίγη. Πάντως, αν και πιθανά επώδυνο, το δάγκωμα από μη δηλητηριώδη αράχνη δεν είναι επικίνδυνο, αλλά πολλές φορές δεν είναι επικίνδυνο ούτε και το δάγκωμα της δηλητηριώδους αράχνης –ανάλογα τον τύπο.
Στην χώρα μας, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 1.500 είδη αραχνών (856 επισήμως), με το μεγαλύτερο ποσοστό να συναντάται στην Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου (όπως η Λέσβος), ενώ ποσοστό 30% ζουν στο υγρό, παγωμένο περιβάλλον των ασβεστολιθικών σπηλαίων. Τα πιο κοινά δηλητηριώδη είδη είναι η «μαύρη χήρα» και η «λοξοσκέλη» (loxosceles).
Λοξόσκελη
Συναντάται στη Νότια Ελλάδα καθώς αγαπά τα ξηρά και πολύ ζεστά κλίματα. Πρόκειται για ένα πολύ κοινό είδος, που οι επιθέσεις του προκαλούν δερματονεκρωτικά προβλήματα. Πρόσφατη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Κρήτης κατέγραψε μόνο 30 περιστατικά επιθέσεων την τελευταία 10ετία.
Μαύρη χήρα
Έχει μαύρο γυαλιστερό χρώμα. Βρίσκεται στην ύπαιθρο, μέσα σε βράχια, κάτω από πέτρες, αλλά κι ανάμεσα στις καλλιέργειες. Υπάρχουν γύρω στα 3 διαφορετικά είδη «μαύρης χήρας» στην Ελλάδα. Αν δεν προκληθεί, δεν επιτίθεται. Αν όμως κάποιος την απομακρύνει με άγριο τρόπο, τότε μπορεί να το κάνει. Τα συμπτώματα από το τσίμπημα της «μαύρης χήρας» μοιάζουν πολύ με αυτά της σκωληκοειδίτιδας, καθώς το δηλητήριό της είναι νευροτοξίνη, η οποία είναι δηλητηριώδης για το νευρικό σύστημα.
Οδηγίες αντιμετώπισης για το τσίμπημα αράχνης
Η πρώτη κίνηση για τη θεραπεία είναι να καθαρίσετε την πληγή και να βάλετε πάγο αμέσως. Επίσης, για όλα τα δαγκώματα αραχνών, ένα αντιτετανικό εμβόλιο συνιστάται. Το δάγκωμα από τις συγκεκριμένες 2 αράχνες («μαύρη χήρα» και λοξοσκέλη) θα πρέπει να αξιολογηθεί από γιατρό. Αν το τσίμπημα είναι ήπιο, η θεραπεία περιλαμβάνει αναλγητικά, αντιισταμινικά και αντιβιοτικά. Το δάγκωμα της μαύρης χήρας μπορεί να απαιτήσει ένα μυοχαλαρωτικό -μέσω ενδοφλέβιας έγχυσης, ή φαρμακευτική αγωγή για την προστασία από την υψηλή πίεση του αίματος που προκαλεί το δηλητήριο.
Προληπτικά μέτρα. Η πρόληψη είναι το κλειδί για να αποφύγετε το δάγκωμα αράχνης. Αποφύγετε τις περιοχές όπου κατοικούν αράχνες και αν πέσετε πάνω σε ιστό αράχνης, προσέξτε να μην το πειράξετε, ούτε να προκαλέσετε την αράχνη.
