Η οικοδόμηση στενής σχέσης γονέα-παιδιού φαντάζει μία δύσκολη διαδικασία στους ταχύτατους ρυθμούς της σύγχρονης καθημερινότητας μέσα στην οποία μάλιστα οι γονείς καλούνται να «στριμώξουν» και ένα σωρό άλλους ρόλους και υποχρεώσεις.
Συχνά, με επισκέπτονται γονείς για να με συμβουλευτούν σχετικά με τις μη επιθυμητές συμπεριφορές των παιδιών τους. Όταν συνομιλώ μαζί τους προσπαθώντας να διερευνήσω την καθημερινότητα τους με τα παιδιά τους και το χρόνο που περνούν μαζί τους, ακούω φράσεις όπως «είμαστε όλη μέρα μαζί», «διαβάζουμε 3 παραμύθια κάθε βράδυ», «περάσαμε όλο το σαββατοκύριακο σε παιδικά πάρτι» κ.ά. Τι, όμως, από όλα αυτά αποτελούν ποιοτικό χρόνο γονέα και παιδιού;
Το παιχνίδι αποτελεί ένα θεμελιώδες μέσο για να εκφράσουν τα παιδιά τα συναισθήματα τους και να κατανοήσουν τον εσωτερικό αλλά και τον εξωτερικό τους κόσμο. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα πλαίσιο ανάπτυξης κοινωνικών, γνωστικών, συναισθηματικών και σωματικών δεξιοτήτων ενώ παράλληλα είναι η χρυσή ευκαιρία του γονιού να έρθει ουσιαστικά κοντά στο παιδί του και του δεύτερου με τη σειρά του να νιώσει ασφαλές και αποδεκτό στη σχέση του με τον γονιό του.
Για να αποτελέσει το παιχνίδι μία θετική εμπειρία για το παιδί μου και τη σχέση μας είναι σημαντικό να:
- Το παροτρύνω να επιλέξει τι θα παίξουμε
- Το παροτρύνω να μου αναθέσει το ρόλο μου
- Το ενθαρρύνω να οργανώσει τη δραστηριότητα
- Του ζητώ να μου εξηγήσει τους κανόνες
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού:
- Εστιάζω την προσοχή μου στο παιδί π.χ. «παρατηρώ ότι έχεις επιλέξει πολύ ωραία χρώματα για αυτή τη ζωγραφιά»
- Επιβραβεύω π.χ. «μπράβο, πολύ καλή προσπάθεια»
- Επαινώ π.χ. «είχες μία πολύ έξυπνη ιδέα»
Αποφεύγω:
- Να έχω αρνητική έκφραση προσώπου
- Να σχολιάζω τις μικροαταξίες
- Να επικρίνω π.χ. «τα έχεις κάνει όλα άνω κάτω»
- Να δω το παιχνίδι ως ευκαιρία διδασκαλίας ή ελέγχου γνώσεων
- Να απαγορεύω
- Να κατευθύνω
Εστιάζοντας στα θετικά και παραμερίζοντας τα αρνητικά ο γονιός επιτυγχάνει τη διαμόρφωση θετικού πλαισίου επικοινωνίας με το παιδί του και άρα μία ουσιαστική σχέση με αυτό. Το αποτέλεσμα είναι μία συνολική ανάπτυξη θετικών συμπεριφορών. Το σημαντικότερο όμως είναι η ανάπτυξη μίας θετικής και ασφαλούς σχέσης μεταξύ γονέα και παιδιού που θα αποτελέσει θεμέλιο λίθο για την προώθηση επιθυμητών συμπεριφορών όχι μόνο μέσα στο σπίτι αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα πλαίσια μέρα στα οποία το παιδί αλληλεπιδρά!
Φυσικά η συνέπεια σε αυτές τις τακτικές είναι ένα άλλο σημαντικό στοιχείο όχι μόνο στα θέματα που αφορούν το παιχνίδι και τον ποιοτικό χρόνο με το παιδί αλλά και γενικότερα στη ζωή παιδιού και γονέα.
