Ever tried. Ever failed. No matter… Try again. Fail again. Fail better.
Ίσως ό,τι πιο ωραίο και ό,τι πιο χρήσιμο έχω διαβάσει στη ζωή μου είναι αυτή η φράση του νομπελίστα Samuel Beckett που μιλάει για την αποτυχία (και που ο εικαστικός Νίκος Ναυρίδης την έφερε και πάλι στην επιφάνεια μέσα από το έργο του). Όχι την αποτυχία ως ένα αναγκαίο μονοπάτι που θα περάσεις για να αποκτήσεις χρήματα, φήμη, επιτυχία ή ό,τι άλλο κυνηγάς για να νιώσεις καλυτέρα ή καλύτερος, αλλά την αποτυχία ως έννοια και το συναίσθημα που σου δημιουργεί.
Παίρνοντας έμπνευση από το παραπάνω δημιουργήσαμε ένα τεύχος αφιερωμένο στο restart… την επανεκκίνηση.
Πώς είναι να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι; Ιδανικό θα λέγαμε, εκ του αποτελέσματος ωστόσο. Πώς είναι όμως να πέφτεις και να μένεις εκεί, ψάχνοντας τον τρόπο για να σηκωθείς; Η απάντηση που έρχεται αυτόματα στον νου, παρέα με ένα δυσάρεστο συναίσθημα, είναι σαφώς «χάλια». Αλλά μήπως τελικά δεν είναι τόσο χάλια όσο το βιώνουμε;
Σε εκείνη τη στιγμή της αποτυχίας, όσο και αν κρατάει, υπάρχει κάτι παράδοξο. Σε αυτό το απόλυτο, αβάσταχτο κενό, είσαι αναγκασμένος σχεδόν νομοτελειακά να είσαι παρών. Είσαι αναγκασμένος να βρεις τον εαυτό σου. Μοιάζεις εγκλωβισμένος σε μια δυσάρεστη στιγμή ενσυνειδητότητας, σε μια δυσάρεστη κατάσταση από την οποία θέλεις να βγεις όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ίσως κρατήσει ώρες, μέρες ή και μήνες.
Η απόφαση μοιάζει να είναι δική σου. Το αποτέλεσμα, όμως, μετά από αυτή την όντως επίπονη διαδικασία θα καθοριστεί από τον τρόπο που επέτρεψες σε εσένα τον ίδιο να βιώσει και να αποδεχτεί αυτές τις δύσκολες στιγμές σου. Από το αν τελικά θα πάρεις το «μάθημα» που λένε.
Έχω ακούσει πολλές ωραίες ιστορίες για ανθρώπους που πέρασαν από αυτήν τη «φάση» της ζωής τους και βρήκαν το κουράγιο να σηκωθούν. Και λέω το κουράγιο γιατί τη δύναμη την έχουμε όλοι μέσα μας. Το κουράγιο, όμως, είναι μια δική μας εσωτερική διαδικασία, μια απαραίτητη συνάντηση με τον αληθινό, βαθιά κρυμμένο εαυτό μας, που χρειάζεται να βρούμε για να πάρουμε πάλι τη ζωή στα χέρια μας και να σηκωθούμε.
Φυσικά και η δική μου εμπειρία στην αποτυχία είχε όλα αυτά τα μικρά και μεγαλύτερα εμπόδια που έχεις να αντιμετωπίσεις πριν σηκωθείς. Την άρνηση, τον πόνο, την ντροπή της αποτυχίας, τη λάθος κίνηση που έκανες, αυτούς που άκουσες ή που δεν άκουσες, την καλύτερη δικαιολογία που σου έδωσες, την αναμέτρηση με τον εαυτό σου στον καθρέφτη και με τις σκέψεις μέσα στο μυαλό σου…
Μια διαδικασία που σε φέρνει πολύ κοντά σε ένα κομμάτι του εαυτού σου που δεν θα ήθελες να είσαι. Όμως, σε αυτό το κομμάτι βρίσκεται και η μεγάλη «αποκάλυψη», η αληθινή αγάπη προς τον εαυτό σου. Εκεί μόνο μπορείς να δεις και να αγαπήσεις αυτά που δεν σου αρέσουν, αυτά που απέφευγες μια ζωή, αυτά για τα οποία έφταιγαν «οι άλλοι». Είναι δικά σου, είσαι εσύ.
Είναι αδύνατο να ξαναρχίσεις τη ζωή σου και την προσωπική σου πρόοδο αν δεν αποδεχθείς και δεν συγχωρέσεις όλες τις πτυχές του εαυτού σου.
Η επανεκκίνηση είναι η δημιουργία μιας νέας συμπεριφοράς και ενός νέου τρόπου ζωής που υιοθετούμε όταν ο προηγούμενος που είχαμε δεν δούλευε υπέρ μας…
Όταν αποτύχαμε…
Και αν αποτύχουμε πάλι;
Fail better…
Μην τη φοβάσαι την αποτυχία. Είναι απαραίτητη για την εξέλιξή σου.
Για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, να σε αγαπήσεις και να βρεις τον αληθινά δικό σου δρόμο.