Έχεις πληγωθεί ποτέ από τις πράξεις ή τα λόγια κάποιου στο χώρο εργασίας; Πράγματι, αυτό έχει συμβεί ακόμα και σε όσους δηλώνουν χαρούμενοι στη δουλειά. Αλλά τι διαφορετικό κάνουν οι τελευταίοι;

Ο θυμός, η πικρία, ή η απογοήτευση μπορεί να είναι οικεία συναισθήματα όταν συμβαίνουν άσχημα πράγματα στη δουλειά. Αλλά τι αξίζει να θυμάσαι; Επιστρέφοντας και επιμένοντας σε αυτά τα συναισθήματα διαωνίζεις μία κατάσταση που μπορεί να έχει επιπτώσεις στη ψυχική σου υγεία.

Η αντιμετώπιση μιας σύγκρουσης που διαταράσσει τον εργασιακό χώρο και δημιουργεί μία έκρυθμη κατάσταση μπορεί, κατά καιρούς, να απαιτεί κάτι εξαιρετικά σπάνιο και αδιανόητο στο ψυχρό και σκληρό, επιχειρηματικό περιβάλλον: τη συγχώρεση.

Η ικανότητα να συγχωρεί κάποιος σπάνια συζητείται ως απαραίτητο και πολύτιμο χαρακτηριστικό ενός εργαζομένου. Αλλά να που θα έπρεπε.

Η επιστήμη της συγχώρεσης

Σε μια ερευνητική μελέτη με περισσότερους από 200 υπαλλήλους, η συγχώρεση «συνδέθηκε με αυξημένη παραγωγικότητα, μειωμένη απουσία (λιγότερες ημέρες έλλειψης εργασίας) και λιγότερα προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας, όπως θλίψη και πονοκεφάλους. Οι άνθρωποι ήταν απλώς πιο χαρούμενοι στη δουλειά.

Ωστόσο, για τους περισσότερους από εμάς, η αυτόματη αντίδραση όταν πληγωνόμαστε  ή μας αδικεί κάποιος είναι να αποσυρθούμε με παθητικό-επιθετικό θυμό και στη χειρότερη να σκεφτούμε πως θα του/της το ανταποδώσουμε.  Αλλά αυτές οι πράξεις θα επισκιάσουν τα υπόλοιπα συναισθήματά σου, δημιουργώντας ατελείωτους κύκλους μνησικακίας που, τελικά, οδηγούν σε έναν τοξικό τρόπο ζωής.

Τι θα γινόταν, λοιπόν, αν επιλέγαμε τη συγχώρεση; Θα γινόμασταν πιο χαρούμενοι στη δουλειά;

Σύμφωνα με το “The Art of Forgiveness: Differentiating Transformational Leaders” του Manfred F.R. Kets de Vries, η πικρία και το μίσος «δημιουργούν διαταραχές άγχους, επηρεάζουν αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα και συσχετίζονται θετικά με την κατάθλιψη, το άγχος, τον νευρωτισμό και τον πρόωρο θάνατο».

Η συγχώρεση ως εταιρική αξία

Με διαφορετικές προσωπικότητες, αντίθετες ατζέντες και διαμάχες εξουσίας στο χώρο εργασίας, η συγχώρεση θα μπορούσε να γίνει αυτή η αναξιοποίητη οργανωτική αξία, για να διαχειρίζονται αποτελεσματικά οι συγκρούσεις, να αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη και να διορθώνονται τα πράγματα με τους συναδέλφους και τους managers.

Η συγχώρεση επεκτείνεται, επίσης, προς τα έξω για να επηρεάσει άλλους που δεν εμπλέκονται στη σύγκρουση. Όταν οι συνάδελφοι παρατηρούν τους άλλους να ασκούν τη συγχώρεση, η έρευνα λέει ότι συχνά προκαλεί θετικά συναισθήματα που μπορούν να βελτιώσουν τη λήψη αποφάσεων και την ποιότητα των σχέσεων.

Πάντως, σε καμία περίπτωση, η συγχώρεση δεν είναι να ξεχνάς. Ο Kets de Vries γράφει ότι «η ρεαλιστική συγχώρεση έχει να κάνει με τη θεραπεία της μνήμης της βλάβης, όχι τη διαγραφή της. Είναι πολύ διαφορετική από το να συγχωρείς μια παράβαση ή να δικαιολογείς οποιαδήποτε απαράδεκτη συμπεριφορά έχει συμβεί» και συμπληρώνει πως «το να συγχωρείς σημαίνει να μην είσαι αιχμάλωτος του παρελθόντος. Όταν συγχωρούμε δεν αλλάζουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε το μέλλον».