H αυτοφροντίδα, όπως υποδηλώνει και η λέξη, είναι η φροντίδα του εαυτού μας. Για να κατανοήσουμε βαθύτερα το νόημα της μπορούμε να θυμηθούμε τις οδηγίες που δίνονται μέσα σε ένα αεροπλάνο για τη χρήση των σωστικών μέσων. Οι γονείς θα πρέπει πρώτα να φορέσουν οι ίδιοι τη μάσκα οξυγόνου και μετά να τη φορέσουν στα παιδιά τους. Χρειάζεται πρώτα να εξασφαλίσουμε το οξυγόνο στον εαυτό μας, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Πώς θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τα παιδιά μας, αν δεν είμαστε καλά εμείς οι ίδιοι;
Αντίστοιχα, πώς μπορούμε να είμαστε καλά στην καθημερινότητά μας αν δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας; Πώς περιμένουμε να νιώθουμε όμορφα μέσα στις σχέσεις μας, συντροφικές, φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές, αν δε φροντίζουμε εμάς τους ίδιους;
Το να φροντίζω τον εαυτό μου και να τον βάζω προτεραιότητα ΔΕΝ είναι μια εγωιστική στάση. Εγωισμός είναι να με ενδιαφέρει μόνον ο εαυτός μου, να μην συναισθάνομαι και να μην λαμβάνω υπόψιν τα συναισθήματα κανενός άλλου.
Τελικά, τι είναι αυτοφροντίδα;
Μία στάση ζωής που έχει ως βασικό άξονα την προτεραιότητα στον εαυτό. Μια εσωτερική υπόσχεση πως θα με προσέχω, όσο περισσότερο μπορώ.
Η αυτοφροντίδα περιλαμβάνει τη σύνδεση με το σώμα μου, την αναγνώριση και έκφραση των αναγκών μου, τη διεκδίκηση των θέλω μου, την επούλωση των τραυμάτων μου, το να λέω ΟΧΙ σε όσα με παραβιάζουν.
Ας αναρωτηθούμε: Με φροντίζω; Με αγαπώ; Πώς μου το δείχνω;
Γιατί είναι σημαντικό να μας φροντίζουμε;
Η αυτοφροντίδα βοηθάει στη διατήρηση και ενδυνάμωση της ψυχικής μας υγείας. Ενισχύει την ισορροπία, την ευεξία, την καλή σωματική- ψυχική κατάσταση, μας κάνει να βιώνουμε περισσότερη ευτυχία, πληρότητα. Λειτουργεί θετικά στην ενίσχυση της ψυχικής μας ανθεκτικότητας, καθώς γινόμαστε πιο θωρακισμένοι απέναντι σε δυσάρεστα βιώματα. Επιπλέον συμβάλει ουσιαστικά στη βελτίωση των σχέσεων με τους ανθρώπους γύρω μας, καθώς οι σχέσεις με τους άλλους αντανακλούν και μας καθρεφτίζουν το πώς είμαστε-πώς νοιώθουμε για εμάς.
Η ιστορίας της φροντίδας μας
Η ιστορία της φροντίδας του σώματος και της ψυχής μας ξεκίνησε την ημέρα που γεννηθήκαμε. Μέσα από τη σύνδεση και την αλληλεπίδραση που αναπτύξαμε με το κύριο πρόσωπο που ανέλαβε την ανατροφή μας. Συνήθως αυτοί ήταν οι γονείς μας ή και άλλα πρόσωπα, όπως συγγενείς ή φροντιστές σε ιδρύματα, σχολεία κ.α. Δεν μεγαλώνουμε όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο, ο καθένας μας μεγάλωσε εντελώς μοναδικά.
Ο τρόπος που θα εισπράξουμε και θα βιώσουμε τη φροντίδα από το κύριο πρόσωπο που μας την προσφέρει, αφήνει μέσα μας ένα αποτύπωμα και δημιουργεί μία εικόνα του πώς είναι να φροντίζεις τον εαυτό και τους άλλους. Εσωτερικεύουμε τη φροντίδα που δεχθήκαμε στη βρεφική-παιδική μας ηλικία και ανατρέχουμε σε αυτά τα βιώματα, αυτές τις μνήμες ως ενήλικες για να φροντίσουμε τον εαυτό μας.
Ψυχοθεραπεία: Φροντίζοντας την ψυχή
Στο παρελθόν υπήρχαν κοινωνικά στερεότυπα που απέτρεπαν τους ανθρώπους από το να αναζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας. Χαρακτηρισμοί όπως προβληματικός, περίεργος, τρελός, άρρωστος, συνόδευαν συχνά τα άτομα που απευθύνονταν σε κάποιο θεραπευτή. Ωστόσο, αυτό το ταμπού αφορά μόνο την ψυχική υγεία και όχι τη σωματική. Όταν χτυπήσουμε ή έχουμε κάποιο πρόβλημα σε κάποιο σημείο του σώματος μας θα επισκεφθούμε τον κατάλληλο γιατρό. Αντίστοιχα, εάν η ψυχή μας πονάει χρειάζεται να απευθυνθούμε στον κατάλληλο ειδικό, για να πάρουμε την απαραίτητη φροντίδα και να θεραπευτούμε.
Εάν νιώθεις ότι έχεις ανάγκη από βοήθεια, ενώ παράλληλα δυσκολεύεσαι να τη ζητήσεις είναι ωφέλιμο να αναρωτηθείς, μήπως ο τρόπος με τον οποίο σκέφτεσαι σε αποτρέπει. Για παράδειγμα μπορεί να χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου ως αδύναμο, να πιστεύεις ότι πρέπει να τα καταφέρεις μόνος σου, να νιώθεις ότι κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει ή να υποτιμάς τη σοβαρότητα της δυσκολίας που αντιμετωπίζεις (π.χ. «εντάξει, δεν είναι κάτι θα μου περάσει»). Ίσως να φοβάσαι ότι προδίδεις την οικογένεια σου με το να μιλήσεις για τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τα μυστικά που υπάρχουν και τον τρόπο που επηρεάζουν τη δική σου ζωή.
Επιπλέον, είναι πιθανό οι επιθυμίες, τα όνειρα για τη ζωή σου να βρίσκονται σε αντίθεση με τα δοσμένα της οικογένειας σου, με αποτέλεσμα χωρίς να το συνειδητοποιείς να βιώνεις εσωτερικές συγκρούσεις, οι οποίες σε εμποδίζουν από το να διεκδικήσεις τη ζωή που επιθυμείς, όπως: Πώς να βάλω προτεραιότητα την αυτοφροντίδα μου όταν έχω μάθει πρωταρχικά να ικανοποιώ τους άλλους; Πώς να επιτρέψω στη ζωή μου τη χαρά παρόλο που στην οικογένεια μου κυριαρχούσε ή και επιβαλλόταν η θλίψη;Πώς να δεχθώ την επιτυχία όταν μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να καταφέρω πολλά; Πώς να μου επιτρέψω την οικονομική αφθονία όταν στην οικογένεια μου άκουγα ότι υπάρχει οικονομική στέρηση.
Η βοήθεια είναι μία δύσκολη αλλά παράλληλα μία σπουδαία, γενναία πράξη φροντίδας, υποστήριξης που οφείλουμε να μας προσφέρουμε, όταν νιώθουμε ότι κολλάμε, δυσκολευόμαστε ή θέλουμε να μας γνωρίσουμε βαθύτερα.
Η ψυχοθεραπεία είναι ένα προσωπικό μονοπάτι μέσα στο οποίο μαθαίνεις να σε κατανοείς, να σε αγαπάς και να φροντίζεις το εσωτερικό σου παιδί προσφέροντας του αναγνώριση, επιβράβευση, αποδοχή, ασφάλεια.
Μέσα από τη συνειδητοποίηση και ενεργοποίηση της προσωπικής σου δύναμης, αναλαμβάνεις εσένα και γίνεσαι ο γενναιόδωρος, τρυφερός, υποστηρικτικός γονιός του εαυτού σου!
