Ένα από τα καλά της επιστροφής στην επαρχία είναι ότι ξαφνικά η μέρα σου από 24ωρη γίνεται τουλάχιστον 28ωρη. Δημιουργώντας χρόνο που ποτέ δεν είχες, αρχίζεις να σκέφτεσαι κι άλλα πράγματα πέρα από τη δουλειά και τις υποχρεώσεις σου. Έχεις την πολυτέλεια να χαλαρώνεις, να ηρεμείς και να ρεμβάζεις. Σε μια τέτοια στιγμή απόλυτης χαλάρωσης σε ένα λατρεμένο μπαλκόνι στη Νέα Ηρακλείτσα της Καβάλας (ένα γραφικό ψαροχώρι σε απόσταση 10χλμ. από την πόλη) εντόπισα απέναντι στο βουνό στη Θάσο κάτι φώτα που… με καλούσαν. Πληροφορήθηκα πως ήταν η Καλλιράχη, ένα ορεινό χωριό στη δυτική πλευρά του νησιού.

Πρωινός καφές στην πλατεία της Καλλιράχης Θάσου με μουσική από jukebox

Για να αποφύγω την πολυκοσμία του κατάφυτου νησιού το καλοκαίρι, τοποθέτησα χρονικά την επίσκεψή μου στην Καλλιράχη το φθινόπωρο, όταν το μέρος μετατρέπεται κυριολεκτικά σε ησυχαστήριο. Έφτασα εκεί εύκολα, γρήγορα και σχετικά οικονομικά ταξιδεύοντας με το ferry boat από το λιμάνι της Κεραμωτής στο Λιμένα και από εκεί οδικώς στην Καλλιράχη -συνολικά κάναμε περίπου 1,5 ώρα. Παρόλο που όλα σχεδόν τα ξενοδοχεία και εστιατόρια στο παραλιακό μέτωπο μέχρι της Σκάλα Καλλιράχης είναι κλειστά αυτή την εποχή και η κίνηση που συνάντησα ήταν από ήπια έως ανύπαρκτη, το χωριό είχε απρόσμενα πολλή ζωή. Έξι-εφτά παιδιά ηλικίας από 3 έως 10 ετών έπαιζαν στην πλατεία, ενώ αυτοκίνητα ντόπιων κυρίως κατοίκων πηγαινοέρχονταν στα στενά δρομάκια με τα παραδοσιακά Θασίτικα αλλά και τα πρόσφατα ανακαινισμένα πετρόχτιστα σπίτια του χωριού. Καθώς φτάσαμε απόγευμα στο χωριό, το highlight ήταν το ηλιοβασίλεμα.

Πρωινός καφές στην πλατεία της Καλλιράχης Θάσου με μουσική από jukebox

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς. «Μη βιαστείτε για το πρωινό αύριο» μας είπε χαριτολογώντας ο μοναδικός -εκτός από εμάς- θαμώνας του καφέ μπαρ που βρίσκεται σε ύψωμα της πλατείας. «Μετά τις 10 και αν…» είπε. Έτσι κι εμείς πήραμε το χρόνο μας για μια πρωινή περιήγηση στα σοκάκια του χωριού και μετά πιάσαμε πρώτο τραπέζι στο Καφενείο «Η πλατεία», για να απολαύσουμε εκτός από τον μερακλίδικο καφέ και τον ευχάριστο ζεστό ήλιο του φθινοπώρου.

Με την άκρη του ματιού μου εντόπισα ένα jukebox δίπλα σε κάτι ψυγεία στο εσωτερικό του καταστήματος και ρώτησα την ιδιοκτήτρια που απολάμβανε το καφεδάκι της σε διπλανό τραπέζι για την ιστορία του. «Αυτό το ηλεκτρόφωνο το είχαμε στο υπόγειο μέχρι που ο γιος μου πρότεινε να το επισκευάσουμε. Βρήκαν ένα μάστορα μαζί με τον πατέρα του και τον έφεραν εδώ. Το έκανε φύλλο και φτερό. Τώρα όμως λειτουργεί κανονικότατα!» μου είπε με ενθουσιασμό. Ηλεκτρόφωνο; σκέφτηκα. Και multiple choice να είχα στη διάθεσή μου, δεν νομίζω ότι θα έβρισκα τη σωστή απάντηση για το πώς λέγεται το jukebox στα ελληνικά. Φουριόζα η κυρία μπήκε στο μαγαζί και πήγε προς το ταμείο από όπου πήρε ένα κέρμα. Πλησίασε το ηλεκτρόφωνο και πάτησε το διακόπτη. Τα παιδιά που βρίσκονταν δίπλα μου σταμάτησαν ό,τι έκαναν και έμειναν έκθαμβα στη θέα του φωτισμένου πλέον μηχανήματος. Αφού έριξε το κέρμα, τους είπε: «Διαλέξτε ένα γράμμα και έναν αριθμό» και αμέσως μετά ακούστηκε η φωνή του Καζαντζίδη και το… κατάλληλο για την ώρα «Γιατί να είμαστε κι οι δυο αισθηματίες, γιατί να μπλέκουμε σε λάθος ιστορίες;» Όπως ήταν επόμενο, ακολούθησαν πολλά κέρματα και πολλές επιλογές μεταξύ των οποίων «Στο ‘πα και στο ξαναλέω», «Καίγομαι και σιγολιώνω» και το αποχαιρετιστήριο και πολύ ξεσηκωτικό «Να παίζουν τα τρανζίστορ». Φύγαμε από το χωριό γεμάτοι όχι μόνο νοσταλγία αλλά και θαλπωρή, το υπέροχο αυτό αίσθημα που σε κατακλύζει όταν γνωρίζεις αυθεντικούς ανθρώπους και βιώνεις μαζί τους αξέχαστες στιγμές.

Πρωινός καφές στην πλατεία της Καλλιράχης Θάσου με μουσική από jukebox

Έτσι για την ιστορία

Η παράδοση θέλει την Καλλιράχη να έχει χτιστεί από τους κατοίκους του χωριού Κακή Ράχη που βρισκόταν σε θέση ψηλότερη από την τωρινή το 1750, όταν πια εξαλείφθηκε ο κίνδυνος επιθέσεων από πειρατές. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, το χωριό έχει 452 μόνιμους κατοίκους. Η απόστασή του από  το Λιμένα -τη χώρα της Θάσου- είναι 24 χλμ. και το κοντινότερο παραλιακό χωριό είναι η Σκάλα Καλλιράχης σε μόλις 2,5 χλμ. Για να φτάσεις εκεί έχεις δύο επιλογές: είτε να πάρεις το ferry boat από το λιμάνι της Καβάλας και να βρεθείς σε 1,5 ώρα στη Σκάλα Πρίνου, από όπου η Καλλιράχη απέχει περίπου 10 χλμ. είτε να πας όπως κάναμε εμείς στην Κεραμωτή Καβάλας και με το ferry boat να φτάσεις σε 40 λεπτά στο Λιμένα απέχοντας 26 χλμ. από τον προορισμό σου.