Πόσες φορές έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι θα μείνεις πιστή στη γυμναστική, αγόρασες ωραία ρούχα που θα σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα στο γυμναστήριο, βρήκες το πιο κοντινό γυμναστήριο για να μην έχεις δικαιολογία ότι βαριέσαι να πας μέχρι εκεί, και αγόρασες μέχρι και ετήσια συνδρομή για να λυπάσαι έστω τα λεφτά που έδωσες και να μην παρατήσεις τον στόχο σου.
Όλα αυτά για να πατήσεις το κατώφλι του γυμναστηρίου τρεις φορές και μετά να μην το επισκεφτείς ξανά. Αυτή δεν είναι μόνο η δική σου πραγματικότητα, αν αναλογιστούμε ότι μόνο το 23% των Αμερικανών γυμνάζεται, σύμφωνα με έρευνα.
Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί βάζεις τον εαυτό σου σε μια καταναγκαστική κατάσταση, πηγαίνοντας σε μια δραστηριότητα που δεν σε ευχαριστεί. Πριν όμως βγάλεις από το πλάνο σου τη γυμναστική γιατί πιστεύεις ότι δεν σου αρέσει, σκέψου, μήπως απλά δεν έχεις βρει αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει;
Σύμφωνα με τον James Gavin, καθηγητή εφαρμοσμένων ανθρωπιστικών επιστημών Πανεπιστήμιο Concordia στο Μόντρεαλ, για να μείνεις πιστή στην άσκησή σου, πρέπει να ταιριάζει με την προσωπικότητα σου. Από τη δεκαετία του 1970 κιόλας διάφορες έρευνες προσπάθησαν να βρουν τη σχέση ανάμεσα στην προσωπικότητα ενός ατόμου και την επιλογή του για κάποιο άθλημα, χωρίς ωστόσο να είναι τόσο ακριβείς.
Ο James Gavin έχει μια πιο ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη έρευνα σχετικά με τα πράγματα που πρέπει να αναλογιστείς για να επιλέξεις το άθλημα που θα σε ευχαριστεί και θα καταφέρεις να μείνει συνεπής. Αυτά, λοιπόν, που θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου είναι οι επτά διαστάσεις ενός αθλήματος / τύπου άσκησης. Δηλαδή;
Η κοινωνική του διάσταση
Μερικές μορφές άσκησης γίνονται ατομικά ενώ άλλες ομαδικά. Ή ακόμα και πολλά αθλήματα μπορούν να προσαρμοστούν σε μια κοινωνική ομάδα, μπορείς για παράδειγμα να πας για ποδηλασία μόνος, ή να ενταχθείς σε μια ομάδα, ή αν κάνεις κάποιο ομαδικό πρόγραμμα στο γυμναστήριο, βρίσκεσαι με άλλα άτομα δεν είσαι όμως αναγκασμένος να αλληλεπιδράσεις μαζί τους αν δεν το επιθυμείς, σε αντίθεση όμως με τα ομαδικά αθλήματα που η αλληλεπίδραση είναι απαραίτητη.
Ο έλεγχος και ο αυθορμητισμός
Μερικά αθλήματα απαιτούν μεγάλο έλεγχο κινήσεων και σκέψεων από μεριάς σου, ενώ άλλα σου δίνουν μεγαλύτερη ευελιξία και εξασκούν τον αυθορμητισμό σου, ενώ υπάρχει και άλλη μια έννοια, γνωστή ως «πηγαίνω με τη ροή», η οποία έχει περιγραφεί ως μια ολιστική αίσθηση της πλήρους συμμετοχής και της αβίαστης λειτουργίας μας σε μια κατάσταση. Η κάθε μορφή άσκησης από αυτές μας οφελεί και διαφορετικά ψυχικά.
Κίνητρο
Το κίνητρο μπορεί να χωρίζεται σε εσωτερικό και εξωγενές. Οι ενέργειες με εξωγενή κίνητρα αναλαμβάνονται ως μέσα για την επίτευξη των στόχων και οι σκοποί εκτιμώνται περισσότερο από τις ίδιες τις δραστηριότητες, για παράδειγμα μπορεί η κινητήριος δύναμη σου να είναι η εξωτερική εμφάνιση που θα αποκτήσεις αν μείνεις πιστός στο άθλημα, αλλά δεν απολαμβάνεις και τόσο την άσκηση. Ενώ τα εσωτερικά μπορεί να είναι το αίσθημα κυριαρχίας που μπορεί να αισθάνεσαι όταν κάνεις κάποιο ομαδικό άθλημα, ή την ευχαρίστηση που αισθάνεσαι όταν σπας το δικό σου προσωπικό ρεκόρ.
Επιθετικότητα
Ο αθλητισμός αγγίζει τρία διαφορετικά επίπεδα επιθετικότητας, την εχθρική επιθετικότητα, όπου η πρόθεση είναι να βλάψει ή να προκαλέσει πόνο, την ενόργανη επιθετικότητα, όπου η πρόθεση είναι να προωθηθεί μια νικηφόρα προσπάθεια, ακόμη και αν συμβεί βλάβη ή τραυματισμός σε άλλους και την αθλητική διεκδίκηση, όπου η νόμιμη χρήση βίας και οι ασυνήθιστες δαπάνες προσπάθειας και ενέργειας προωθούν τη νίκη σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού. Άλλο βαθμό επιθετικότητας έχει μια πολεμική τέχνη, που πρέπει να χρησιμοποιήσεις βία για να διεκδικήσεις τη νίκη, άλλο βαθμό η προπόνηση με βάρη που πρέπει να ασκήσεις μια μορφή επιθετικότητας απέναντι στα βάρη και άλλη η γιόγκα που δεν απαιτεί καμία επιθετικότητα.
Ανταγωνισμός και συνεργατικότητα
Ένα ομαδικό άθλημα συνδυάζει και τον ανταγωνισμό με την αντίπαλη ομάδα και την συνεργατικότητα με τους συμπαίκτες, αλλά προωθεί και τον ατομικιστικές επιλογές για την προσωπική ανάπτυξη ενός αθλητή, σε αντίθεση με άλλα αθλήματα που μπορεί να ανταγωνίζεσαι απλά άλλους και να προσπαθείς για την δική σου ανάπτυξη.
Πνευματική συγκέντρωση
Η συγκέντρωση και η εστίαση στον αθλητισμό χωρίζονται σε εξωτερική και εσωτερική. Αν για παράδειγμα ένας ποδοσφαιριστής συγκεντρώνεται στο να βάλει ένα γκολ, αυτό αποτελεί εξωτερική εστίαση, ενώ αν πρέπει ένας αθλητής να εστιάσει στην αναπνοή του αυτό αποτελεί εσωτερική εστίαση. Αν ασκείσαι γιατί θέλεις να ξεχαστείς από τους προβληματισμούς της ζωής σου τότε βοηθάει να βρίσκεσαι νοερά κάπου αλλού ή να παρακολουθείς τηλεόραση, να ακούς μουσική ή να μιλάς με άλλους.
Ρίσκο και κίνδυνος
Άλλο σωματικό ρίσκο και επικινδυνότητα έχεις να αντιμετωπίσεις κάνοντας αναρρίχηση ή μπαίνοντας σε ένα ρινγκ για να παλέψεις και άλλο κάνοντας πιλάτες σε κρεβάτι. Υπάρχει επίσης και ο ψυχολογικός κίνδυνος, να φανείς αδύναμος για παράδειγμα μπροστά σε άλλα άτομα και να αναγκαστείς να σταματήσεις την άσκηση. Ανάλογα λοιπόν με το τι θέλει να ευχαριστήσει ο κάθε ένας μέσα του μπορεί να επιλέξει και το άθλημα που θα κάνει.
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, είναι πολύ εύκολο να κατανοήσεις ότι δεν είναι όλα για όλους και ίσως το να βρεις την κατάλληλη άσκηση για εσένα να σου πάρει χρόνο, πιθανόν να μην μπορείς καν να σκεφτείς κάτι που σου ταιριάζει. Το παρακάτω σχεδιάγραμμα θα σε βοηθήσει να πάρεις ιδέες ανάλογα με τα στοιχεία του χαρακτήρα σου.
