Η αρχισυντάκτριά μου γνωρίζει πόσο αγαπώ να κάνω binge watch διάφορα Ted talks. Αγαπώ να ικανοποιώ τη δίψα μου για νέα γνώση, να κοιτάζω από την κλειδαρότρυπα νέα επιστημονικά πεδία και να κρατώ ζωντανή τη φήμη του ξερόλα (που, μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας, προσπαθώ να αφήνω αμολυτή μονάχα για λόγους ψυχαγωγίας σε διάφορα dinner parties). Και προτιμώ να τα κάνω όλα αυτά μέσα από μεστές και συχνά αστείες ομιλίες που διαρκούν το πολύ ένα τέταρτο της ώρας! Ποιος θα με κατακρίνει γι’ αυτό;
Όλη αυτή η εισαγωγή αποτελεί το δικό μου προσωπικό «συγγνώμη». Συγγνώμη γιατί σε έκανα να πιστέψεις ότι αυτό το άρθρο είναι κάτι που δεν είναι πραγματικά. Γιατί η παρακάτω λίστα περιέχει μερικά από τα πιο αστεία, τα πιο άβολα, τα πιο παράλογα πράγματα που έχεις ποτέ ακούσει σχετικά με το απόλυτο θέμα ταμπού – τον οργασμό! Δεν είναι ένα εγχειρίδιο για το πώς θα τον φτάσεις ή πώς θα τον ενισχύσεις. Όμως ίσως, στο τέλος της ημέρας, να καταφέρει να σε κάνει να γελάσεις και να χαλαρώσεις απέναντι σε κάτι τόσο φυσικό όσο και… μυστήριο, όπως «το μεγάλο Ο».
Η Mary Roach είναι αρθρογράφος, σαν εμένα, μόνο που αντί για τον χώρο της ευεξίας κάπως κατέληξε να γράφει σε επιστημονικά περιοδικά. Με αυτήν την ιδιότητα επιλέγει να μας παρουσιαστεί, έστω. Αυτό ωστόσο που τη διαφοροποιεί από κάθε άλλο επιστημονικό αρθρογράφο είναι πως κάνει ερωτήσεις και ψάχνει απαντήσεις εκεί που κανείς δεν τολμά! Να λοιπόν όλα τα απίθανα πράγματα που έμαθα για τον οργασμό μέσα από το TED talk της:
1. Έχει παρατηρηθεί πως τα έμβρυα αυνανίζονται
Είναι ένας τρόπος να ελεγχθεί το, άγουρο ακόμα, νευρικό σύστημα του εμβρύου; Είναι κάτι που οι τεχνικοί υπερήχου απλά ήθελαν να ερμηνεύσουν ως «αυνανισμό» ενώ δεν είναι έτσι; Ίσως και να μην μάθουμε ποτέ.
2. Δεν χρειάζεται να συμμετέχουν τα γεννητικά όργανα
Το πλέον ενδιαφέρον tip της λίστας αφορά το, πολλάκις αποδεδειγμένο πια, γεγονός πως ο οργασμός δεν χρειάζεται τη συμμετοχή των γεννητικών οργάνων. Το μόνο που χρειάζεται είναι το νευρικό σύστημα κι αυτό μπορεί να διεγερθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Η Mary μιλά χαρακτηριστικά για την περίπτωση μιας γυναίκας που είχε οργασμό κάθε φορά που έπλενε τα δόντια της. Φαντάζομαι δεν χρειάστηκε ποτέ της οδοντίατρο…
3. Μάλλον δεν παίζει ρόλο στις πιθανότητες σύλληψης
Ίσως να έχεις ακούσει κι εσύ πως οι συσπάσεις του οργασμού «ρουφούν» το σπέρμα μέσα στη μήτρα κάνοντας τη σύλληψη πιο εύκολη. Ε, δεν ισχύει. Ωστόσο μία σχέση με καλή σεξουαλική ζωή σχετίζεται με υψηλά επίπεδα ικανοποίησης που με τη σειρά της σχετίζεται με όλες τις «καλές» ορμόνες στον οργανισμό μίας γυναίκας που, τέλος, έχουν σχέση με την καλή υγεία του αναπαραγωγικού της συστήματος και άρα βελτιωμένα ποσοστά σύλληψης.
4. Ο οργασμός μπορεί να προκαλέσει κακή… αναπνοή;
Ναι, δεν ξέρω… εδώ αρχίζουν οι πραγματικές αλλόκοτες παρατηρήσεις γιατρών και ερευνητών σχετικά με αυτό το θέμα. Η συγκεκριμένη αποδίδεται στον γυναικολόγο Theodoor van de Velde και το βιβλίο του “The Perfect Marriage” που γράφτηκε το μακρινό 1926. Σύμφωνα με αυτόν λοιπόν, το στόμα των γυναικών μυρίζει άσχημα για περίπου μία ώρα μετά τον οργασμό. Αμφιβάλω πως έγινε ποτέ κάποια έρευνα για να το αποδείξει.
5. Μπορεί να θεραπεύσει τον λοξυγγα;!
Ναι! Έτσι απεφάνθει ένας άλλος εξαιρετικός επιστήμονας όταν το 1999 στο Ισραήλ, ένας άντρας που έπασχε από επίμονο λόξυγγα «γιατρεύτηκε» όταν έκανε σεξ με τη γυναίκα του. Ισχυρίστηκε λοιπόν στον γιατρό του πως ο οργασμός του τον γιάτρεψε από τον λόξυγγα… και εκείνος έγραψε ένα επιστημονικό άρθρο γι’ αυτό! Για το αν η σύζυγος είχε οργασμό και τι της γιάτρεψε, δεν μάθαμε ποτέ.
6. Μπορεί να συμβεί και… μετά θάνατον
Θεωρητικά, αν κάποιος εγκεφαλικά νεκρός που είναι ακόμα συνδεδεμένος με μηχανήματα που κρατούν την καρδιά «ζωντανή» μπορεί να το πάθει, μετά από ηλεκτρική διέγερση του νευρικού του συστήματος. Έτσι λέει, δηλαδή, η Mary Roach.
7. Τα θηλυκά ζώα έχουν πολύ μεγαλύτερους οργασμούς από τον άνθρωπο
Τα γουρούνια, για παράδειγμα, έχουν οργασμούς που διαρκούν ακόμα και 30 λεπτά!
8. Είναι πολύ δύσκολο να παρατηρήσει κανείς τον ανθρώπινο οργασμό σε περιβάλλον εργαστηρίου
Για ευνόητους λόγους… Γι’ αυτό άλλωστε τα πειράματα των Masters & Johnson καθώς και του Alfred Kinsey, που έγιναν στις δεκαετίες 1960 & 1970, ακόμα αναφέρονται εκτενώς στη βιβλιογραφία.
