Όταν ο Σωτήρης Φωκέας ήταν μικρός, η μαμά του δεν είχε ούτε 1 ευρώ για να του αγοράσει τσίχλες από το περίπτερο, αλλά είχε όλα τα λεφτά του κόσμου για να του αγοράσει όποιο βιβλίο ήθελε. Ευτυχώς για εκείνον, για τα δόντια του, αλλά και για τα δικά μας μάτια, ένα από εκείνα τα βιβλία ήταν για graffiti. «Δεν νομίζω ότι είχα κάποιο κρυφό ταλέντο στη ζωγραφική σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδάκια. Δεν με έψηνε και πάρα πολύ η τέχνη. Μου φαινόταν και λίγο βαρετή όπως μας τη δίδασκαν. Μέχρι που άνοιξα αυτό το βιβλίο για τα graffiti και έπαθα σοκ. Αργότερα αγόρασα ένα λεύκωμα με συνθήματα και ατάκες γραμμένες σε τοίχους και νομίζω ότι αυτό με επηρέασε και μου έχει βγει όλο αυτό με τα διάφορα quotes». 

Σε αντίθεση με την εικόνα που μπορεί να έχει κάποιος στο μυαλό του για τους γκραφιτάδες (καταδίωξη από αστυνομικούς για μια παράνομη ταγκιά σε τρένο), το πρώτο graffiti του Σωτήρη απαθανατίστηκε φωτογραφικά από τον πατέρα του φίλου με τον οποίο είχαν πάει σε ηλικία 13 ετών να βάψουν τον τοίχο ενός σχολείου. «Άρα, μάλλον δεν ήμασταν παράνομοι». 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sotiris Fokeas (@soteur)

Όταν τελείωσε το σχολείο, αποφασίζει να μπει στην Καλών Τεχνών για να μάθει να ζωγραφίζει καλύτερα. Ξαφνικά βρίσκεται σε ένα περιβάλλον όπου οι συμφοιτητές του τον περνάνε το λιγότερο 7 χρόνια. «Στο πρώτο έτος είχα συμφοιτήτρια 60 ετών. Δεν ήταν σαν τις άλλες σχολές. Όσοι ήταν εκεί μέσα είχαν παλέψει για να μπουν». Διαλέγει επίτηδες τον δάσκαλο με την πιο σκληρή φήμη τότε, τον Τάσο Χρηστάκη. «Από τους σπουδαιότερους Έλληνες εικαστικούς για μένα, αλλά χείριστος εκπαιδευτικός. Η σχέση μας ήταν δύσκολη. Ξέρω ότι με εκτιμούσε, αλλά ο τρόπος του να το δείχνει ήταν πολύ σκληρός». Φεύγει από το εργαστήριό του και συνεχίζει με τον Μάριο Σπηλιόπουλο. «Ήταν πιο κοντά σε μένα, που ήθελα να επικοινωνώ με τον κόσμο που δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με την τέχνη». 

Ανάμεσα σε αυτά που περιλαμβάνει η υστεροφημία του στην Καλών Τεχνών είναι το «αυτός που έσκασε γυμνός στη σχολή». Σε μια άσκηση σχετική με την ιδιωτικότητα, παρουσίασε γυμνός (αλλά σαν να ήταν ντυμένος) το σκίτσο του δωματίου του, που είχε ζωγραφίσει με κάρβουνο. «Είναι από τα projects που αγαπώ πολύ, γιατί όντως έκανα υπέρβαση. Γιατί δεν είμαι καθόλου κάφρος ως άνθρωπος. Σκέψου πως πριν το κάνω, από το άγχος μου, δεν κοιμόμουν για τρεις μέρες». 

Δες και αυτό: Η ιστορία του Σωτήρη Φωκέα: του πιο πολυσυζητημένου street artist

Μετά τις σπουδές ασχολείται με το μάρκετινγκ μέχρι που τελικά παραιτείται, γιατί… θέλει να κάνει τέχνη, διάολε! Κάνει και ένα μεταπτυχιακό στην τέχνη. «Με έπεισε ένας φίλος μου καλλιτέχνης, που ήμασταν μαζί στην Καλών Τεχνών, λέγοντάς μου ότι θα ήμασταν πάλι μαζί σε ένα εργαστήριο και θα πίναμε το πρωί το καφεδάκι μας τρώγοντας μπισκοτάκια βρόμης. Δεν ήθελα και πολύ για να δεχτώ». Και τότε ήταν που γεννήθηκε ο Soteur! O Soteur είναι και δεν είναι ο Σωτήρης Φωκέας. Ζωγραφίζει πράγματα πιο εύκολα στο μάτι. «Με ενδιαφέρει να ξέρει ο κόσμος ότι αυτό είναι κομμάτι ενός project. Ο Soteur δεν θα σταματήσει να υπάρχει, θέλω όμως να μη γίνεται τόση κουβέντα για τις εικόνες που ζωγραφίζω, όσο για το πώς ένας άνθρωπος που ζωγραφίζει αυτά τα πράγματα ζει και βιοπορίζεται ως καλλιτέχνης στην Ελλάδα σήμερα. Αυτό που θέλω τώρα να κάνω είναι να δουλέψω σε ένα στούντιο με τον εαυτό μου. Είμαι περίεργος να δω τι θα κάνω μετά». 

Μπορεί, επίσης, να σε ενδιαφέρουν:

Οι άνθρωποί μας: Γεωργία Πανάγου, Νοσηλεύτρια
Η όμορφη μέρα του Θανάση Ευθυμιάδη
Ένα γράμμα ευγνωμοσύνης από την Εριέττα Κούρκουλου Λάτση