Για να κάνεις μια νέα αρχή στη ζωή χρειάζεται πρώτα να κάνεις μια παύση. Για την Αλεξάνδρα Παπαηλία η παύση ήταν η δεύτερη καραντίνα. «Κλεισμένη, ουσιαστικά, σε ένα διαμέρισμα επί μήνες γέμισαν οι μέρες μου με δημιουργικότητα. Κατάφερα να παραμείνω ήρεμη και ψύχραιμη σε μια δύσκολη περίοδο μοναξιάς». Πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα και μεγαλωμένη ανάμεσα σε αρχιτέκτονες, η Αλεξάνδρα είχε πάντα μια αγάπη για τις τέχνες. «Θυμάμαι με τη μητέρα μου να πηγαίνουμε σε εκθέσεις, στην Εθνική Πινακοθήκη, να έχουμε πίνακες διάφορων καλλιτεχνών στο σπίτι μας». Είχε όμως και έφεση στο να φτιάχνει πράγματα με τα χέρια: «Από μικρή έκανα στατικό μοντελισμό. Έφτιαχνα διάφορα κτίρια, γέφυρες μέχρι και έναν νορμανδικό καταπέλτη από ξύλο». 

Η τέχνη του origami μπήκε στην καθημερινότητά της όταν κάπου στο τέλος του 2020 και περπατώντας τυχαία στην Κολοκοτρώνη, στο κέντρο της Αθήνα, κοντοστάθηκε μπροστά στη βιτρίνα ενός χαρτοπωλείου. Το άρωμα και η υφή των διάφορων χαρτιών τη μάγεψαν. «Με το σκεπτικό της καραντίνας, αγόρασα ένα πακέτο με χαρτιά για origami και έτσι ξεκίνησαν όλα». H Ιαπωνική λέξη «origami» προέρχεται από τις λέξεις «ori», που σημαίνει διπλώνω, και «kami» που σημαίνει χαρτί. Τα origami είναι μια τέχνη που, πέρα από το αισθητικό αποτέλεσμα, εμπεριέχει στη διαδικασία της δημιουργίας τα μαθηματικά και η γεωμετρία. Ξεκινώντας από ένα τετράγωνο, συνήθως, χαρτί με μια σειρά από διπλώματα, αυτό μεταμορφώνεται σε ένα γλυπτό. «Για παράδειγμα, σε ένα από τα αγαπημένα μου origami, το κοχύλι ναυτίλος, είναι αξιοθαύμαστο το πώς η καλλιτέχνις και σχεδιάστρια Tomoko Fuse πέτυχε με μια σειρά διπλωμάτων τη μετατροπή του χαρτιού σε τρισδιάστατο γλυπτό, αυτό του ναυτίλου, της γνωστής από τα μαθηματικά σπείρας ή ακολουθίας Fibonacci ή χρυσής τομής». 

Αλεξάνδρα Παπαηλια

φωτό: Ιωάννα Τζετζούμη

Το πρώτο πράγμα που έφτιαξε ήταν ένα πουλί και το επόμενο μια πεταλούδα. Από τότε μπορεί να έχει φτιάξει και 200 origami. «Όταν κάθομαι στο τραπέζι να φτιάξω origami, ανεβαίνει πάνω ο γάτος μου, ο κύριος Ψιψί. Κάθεται συνήθως πάνω στο χαρτί, γιατί το γυάλινο τραπέζι είναι κρύο. Μετά κάθεται δίπλα και μου κάνει παρέα επί ώρες. Είναι ένας πραγματικός κύριος, δεν μου έχει χαλάσει ποτέ κάποιο origami, μάλλον είναι λάτρης της τέχνης». 

Το να φτιάχνεις origami θέλει υπομονή και συγκέντρωση. Είναι σαν ιεροτελεστία, σαν διαλογισμός. «Μπορεί να μου πάρει από 1 έως 5 ώρες. Εννοείται πως έχω παρατήσει στη μέση έργα μου. Ένα κουνέλι και έναν Master Yoda. Τον Yoda τον άφησα μετά από τρεις ώρες. Το λάθος ήταν δικό μου. Στενοχωρήθηκα, αλλά δεν πειράζει. Τον έχω στην ντουλάπα μου. Είναι ο κόπος μου». 

To άρθρο μας δημοσιεύτηκε στο Τρίτο Τεύχος του Love Yourself Magazine. 

 

Θέλεις να γνωρίσεις και άλλους ανθρώπους της πόλης, που έχουμε αγαπήσει; 

Οι άνθρωποί μας: Foxy Lady, η tattoo artist της καρδιάς μας

Οι άνθρωποί μας: Αλεξάνδρα Διονά, η ηλιαχτίδα της πόλης

Οι άνθρωποί μας: Save Your Hood, υπερήρωες των πόλεων