Είμαι ένας άνθρωπος που προέρχεται από τη φύση. Μεγάλωσα σε μια αγροτική οικογένεια στη Σάμο, σε ένα μικρό χωριό στον κάμπο και σε ένα κτήμα δίπλα στη θάλασσα. Το φως και η επαφή με τη φύση δεν μου έλειψαν στα παιδικά μου χρόνια. Όταν αποφάσισα να φύγω από το νησί, το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να ακολουθήσω το όνειρό μου. Πάντα υπήρχε μέσα μου ένα κομμάτι συνδεδεμένο με τη φύση αλλά το είχα ξεχάσει. Μετά τα 35 μπήκα σε μια περίοδο επαναπροσδιορισμού και άρχισε να επανέρχεται η ανάγκη μου για επαφή με τη φύση. Για 20 περίπου χρόνια το μόνο πράγμα που έκανα ήταν να φοράω παρωπίδες και να δουλεύω, οπότε ξαφνικά συνειδητοποίησα την ανάγκη μου γι’ αυτή την επαφή με το χώμα, τη φύση και τα φυτά, την ανάγκη μου για ελευθερία.

Ανδρέας Λαγός

Ανδρέας Λαγος/ φωτό: Ιωάννα Τζετζούμη

Στο σπίτι που μένω τα τελευταία τέσσερα χρόνια με κέρδισε το φως. Αν και στην καρδιά του κέντρου, το φως αυτό με κάνει να νιώθω κοντά στη φύση, κοντά σε όσα μεγάλωσα. Στο μπαλκόνι μου δημιούργησα έναν μικρό κήπο με φυτά σε ζαρντινιέρες. Καιρό μετά συνειδητοποίησα ότι τα φυτά που έχω βάλει κι ο τρόπος που τα έχω βάλει είναι ίδια με όσα είναι φυτεμένα γύρω από το πατρικό μου στη Σάμο. Έχω κουτσουπιές, κουμαριές, λεμονιές, ελιές, κουμκουάτ, συκιές, ροδιές και πολλά μυρωδικά. Νιώθω πως η επαφή με το χώμα με γειώνει. Αυτός ο μικρός κήπος και το φως που μπαίνει από τα παράθυρα ήταν αυτά που με βοήθησαν αφάνταστα στην καραντίνα. Τότε ουσιαστικά έζησα το σπίτι μου, καθώς όλο τον υπόλοιπο καιρό ταξίδευα για δουλειές. Άσχημη συγκυρία να είσαι σε έναν χώρο που αγαπάς αλλά να μην τον ευχαριστιέσαι γιατί δεν τον μοιράζεσαι με τον κόσμο. 

Το μέρος που ονειρεύομαι να επιστρέφω είναι η βεράντα μου. Γυρίζω από τη δουλειά αργά το βράδυ, φτιάχνω ένα τσάι, ανάβω το φως και βγαίνω έξω να κλαδέψω, να ποτίσω να περιποιηθώ τα φυτά μου. Τα βότανα που έχω στη βεράντα τα φέρνω κάθε μέρα στο τραπέζι ή στο μαγείρεμα στο πλατό. 

Ο αγαπημένος μου χώρος είναι η τραπεζαρία. Όλο το σπίτι είναι ενιαίο και η τραπεζαρία το πιο νευραλγικό σημείο του. Είναι η προέκταση της κουζίνας όπου μετά από εκεί όλα έρχονται εδώ. Ήταν επίσης για πολύ καιρό το γραφείο μου, καθώς το tagathon.com γεννήθηκε, οργανώθηκε και στήθηκε από την αρχή εδώ. 

Οι πιο δυνατές μου μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια έχουν σχέση με το φαγητό. Η μυρωδιά και το φαγητό φέρνουν πάντα ισχυρές μνήμες που με ορίζουν. Η πιο χαρακτηριστική, απομεσήμερο, καλοκαίρι, μετά τη θάλασσα, να επιστρέφουμε στο καλύβι, που δεν είχε ούτε ρεύμα, το τζάκι αναμμένο και στη φωτιά ένα μουτζουρωμένο τηγάνι με τηγανητές πατάτες και ένα άλλο με ατζέμ πιλάφι.

Ανδρέας Λαγός

Ανδρέας Λαγός/ φωτό: Ιωάννα Τζετζούμη

Η πρώτη στιγμή που με θυμάμαι να μαγειρεύω είναι στα 6. Μια αποτυχημένη ομελέτα, όπου, έχοντας δει πολλές φορές τον πατέρα μου να φτιάχνει, έβαλα τις πατάτες ωμές… Δεύτερη, πετυχημένη, μια δική μου εκδοχή μπισκότων με γέμιση από χτυπητό αβγό με ζάχαρη. Στους πρώτους πειραματισμούς μου βοήθησαν οι συνθήκες. Οι γονείς μου έφευγαν από το πρωί για τα κτήματα και μας άφηναν φαγητό να ζεστάνουμε το μεσημέρι στο πετρογκάζ, καθώς κουζίνα δεν είχαμε. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Nomad για εμένα σημαίνει ελευθερία. Είναι μια λέξη που εκφράζει τη δουλειά και τη ζωή μου και με ορίζει από την παιδική μου ηλικία. Θέλω να αισθάνομαι ελεύθερος, να ζω τη ζωή, να εξελίσσομαι, αλλά και να γνωρίζω ανθρώπους μου με εξελίσσουν και τους εξελίσσω, είναι αλληλένδετα πράγματα αυτά. Επιθυμώ να κάνω όσα αισθάνεται και χρειάζεται η ψυχή μου και να ζω την ελευθερία που βίωσα όσο ήμουν παιδί. Νιώθω υπερήφανος που έχω την τύχη οι δύο μου γονείς να στηρίξουν την κάθε μου απόφαση ήσυχα, δίνοντάς μου ώθηση. Στα 16, όταν μπήκα στο καράβι για να έρθω στην Αθήνα, η συμβουλή τους ήταν «να παίρνεις ρίσκο», μόνο έτσι πας μπροστά. Αυτό έκανα και αυτό κάνω μέχρι τώρα.

Ανδρέας Λαγός

Ανδρέας Λαγός/ φωτό: Ιωάννα Τζετζούμη

Από μικρός βαριόμουν να κάνω τα ίδια πράγματα διαρκώς. Η μαγειρική μού έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθώ με πολλά πράγματα με πυλώνα τη γαστρονομία. Βιβλία, εκπομπές μαγειρικής, όπως η ΠΟΠ Μαγειρική που κάνω φέτος στην EΡT2, consulting σε εστιατόρια, κατ’ οίκον δείπνα αλλά και το tagathon.com. Το τελευταίο εκφράζει τη σύνδεσή μου με τη φύση, τα ελληνικά προϊόντα και τους Έλληνες μικρούς παραγωγούς. Πίσω από κάθε προϊόν του tagathon υπάρχει και ένας παραγωγός. 

Χρειαζόμαστε διατροφική παιδεία. Και με αυτό δεν εννοώ τη διατροφή, αλλά τη διαχείριση της πρώτης ύλης. Πώς την επιλέγουμε, πώς τη φροντίζουμε, πώς τη μαγειρεύουμε και κυρίως πώς δεν θα πετάμε πράγματα. Αυτό που σήμερα λέμε food waste είναι η διαχείριση του νοικοκυριού που έκαναν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας και αυτό που τώρα πλέον έχει γίνει επιτακτική ανάγκη σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Με αυτό θα ήθελα να ασχοληθώ τα επόμενα χρόνια. Να μιλώ για το τι σημαίνει να τρέφομαι σωστά, να σέβομαι την πρώτη ύλη χωρίς ασυδοσία. 

 

Θέλεις και άλλες συνεντεύξεις; Διάβασε τότε: 

Στον πράσινο κόσμο της Κατρίνας

Η όμορφη μέρα του Θανάση Ευθυμιάδη

Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση: Η ήρεμη δύναμη