Όταν πριν από κάποια χρόνια ξεκίνησα να αρθρογραφώ στο internet, περιστατικά που αναστάτωναν την κοινωνία ήταν το “βούτυρο στο ψωμί μας”. Ήταν η αφορμή που ψάχναμε για να κάνουμε νούμερα και να θρέψουμε και το εγώ μας με τα likes που θα παίρναμε από τους φίλους μας στο facebook. Τις τελευταίες μέρες με όλα αυτά που συμβαίνουν στην επικαιρότητα και με τον τρόπο που ο κόσμος των media τα χειρίζεται, μου ήρθε στο μυαλό η υπενθύμιση του γιατί άφησα αυτόν τον κόσμο πίσω μου και απαλλάχτηκα από το φορτίο του να γράφω την άποψη μου και από κάτω οι υπόλοιποι να χειροκροτούν. Και στο τέλος τίποτα να μην αλλάζει. Όλα να τα παίρνει ο άνεμος του χρόνου και να ξεχνιούνται, και μετά από λίγο η ιστορία να επαναλαμβάνεται. Με θύμα κάποιον άλλον αυτή τη φορά.

Η αλλαγή έρχεται με πράξεις. Δεν έρχεται με λόγια.

Ας μάθουμε να αναγνωρίζουμε την αλήθεια και να τη δεχόμαστε ακόμα και αν δεν μας αρέσει. Να τη λέμε την αλήθεια και να μη φοβόμαστε ότι θα μας πουν εριστικούς. Να μην ψάχνουμε δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, και ούτε να γινόμαστε λάτρεις της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού.  Χθες μιλούσα με έναν καλό μου φίλο και θυμηθήκαμε τον όμορφο μύθο για την Αλήθεια και το Ψέμα, που ενέπνευσε τον πίνακα του Γάλλου Jean-Léon Gérôme.

αλήθεια

Jean Léon Gerome 1896 La Vérité sortant du puits

Σύμφωνα με αυτόν η Αλήθεια και το Ψέμα κάποτε συναντήθηκαν, και το Ψέμα, αφού καλημέρισε την Αλήθεια, την προσκάλεσε να κολυμπήσουν μαζί  μέσα σε ένα μεγάλο πηγάδι γεμάτο νερό. Εκείνη αν και καχύποπτη το ακολούθησε και ενώ οι δυο τους κολυμπούσαν για αρκετή ώρα ξαφνικά το Ψέμα βγήκε από το πηγάδι, φόρεσε τα ρούχα της Αλήθειας και εξαφανίστηκε. Η Αλήθεια θυμωμένη βγήκε γυμνή τρέχοντας παντού, ψάχνοντας για το Ψέμα να πάρει τα ρούχα της. Ο κόσμος όμως που την έβλεπε έτσι, γύριζε το βλέμμα του αλλού είτε από ντροπή είτε από θυμό. Η φτωχή Αλήθεια ντροπιασμένη γύρισε στο πηγάδι και χώθηκε εκεί για πάντα. Και από τότε το Ψέμα γυρίζει ανενόχλητο ντυμένο σαν Αλήθεια ικανοποιώντας τα κουτοπόνηρο νου του κόσμου, ο οποίος με κανένα τρόπο δεν θέλει να δει τη γυμνή Αλήθεια.

Όσο όμως και αν η όψη της Αλήθειας είναι αποκρουστική και ενοχλητική, η Αλήθεια υπάρχει. Και όσα ψέματα και να ντυθούν σαν αυτή, η Αλήθεια θα συνεχίζει να κυκλοφορεί και να τα αναζητά. Γυμνή, γιατί δεν έχει τίποτα να κρύψει. Και όσοι δεν φοβούνται και όσοι δεν ντρέπονται και όσοι δεν κάνουν επίθεση ως άμυνα, θα την κοιτάξουν. Όχι γιατί είναι ατρόμητοι, αλλά γιατί έχουν μάθει να βλέπουν με τα μάτια της καρδιάς. Και αυτά τα μάτια βλέπουν καλύτερα από τα μάτια που μας έδωσε η φύση.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να βλέπουμε. Η πρώτη πράξη μας ας είναι αυτή.

Σου άρεσε το κείμενο; Τότε διάβασε και αυτό: Ο μόνος άνθρωπος, που μπορεί να σε μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου, είσαι εσύ