H Μυρσίνη Αλεξανδρίδη είναι μητέρα, σύντροφος, αρχιτέκτονας, εικαστικός. Δημιουργεί ιστορίες πάνω σε κεραμικά πλακάκια, για να τροφοδοτεί το μυαλό και την καρδιά της με ζωογόνα ενέργεια, καθώς βρίσκεται σε έναν αέναο κύκλο επανα-σύνδεσης με τις ρίζες της, τα μέρη που έχει επισκεφθεί και τις στιγμές στον χρόνο που υπήρξε παιδί. Τα ελληνικά νησιά τής φανερώνουν έμπνευση, καθοδηγώντας το καλλιτεχνικό της μονοπάτι με χαρακτηριστικά σημεία αναφοράς τις παραδοσιακές τέχνες, την ελληνικότητα, τη φύση και τη σύγχρονη, ευρωπαϊκή αισθητική.
Με πραγματική περιέργεια αναρωτιέμαι ποια έργα καλλιτεχνών θα επέλεγε μία Σκοπελίτισσα εικαστικός που ζει στη Σουηδία, για να κοσμήσουν το δικό της καθιστικό; «Το καθιστικό μου στην Στοκχόλμη είναι όπως λέει και ο σύντροφός μου “ελληνική υπόθεση”. Εκτός από μία σύνθεση με σαράντα πλακάκια, τη διακόσμηση συμπληρώνουν ένας πίνακας του Αλέκου Φασιανού, έξι σκίτσα/σπουδές του Νίκου Εγγονόπουλου και δύο σχέδια της Ελένης Ψυλλάκη». Υπάρχει, όμως, και το καθιστικό στο πατρικό σπίτι της στην Αθήνα, σε μία ανάμνηση όπου λατρεύει να «επιστρέφει»: μια στιγμή χαλάρωσης με εκείνη και τη μητέρα της μπροστά στο αναμμένο τζάκι, εκεί όπου αισθάνεται απόλυτη θαλπωρή και δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιδί.
Λίγα λόγια για εκείνη: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα όπου σπούδασα αρχιτεκτονική. Η καταγωγή μου βέβαια είναι από τη Σκόπελο, το μέρος που πέρασα όλα τα καλοκαίρια της ζωής μου και συνεχίζω να την επισκέπτομαι μέχρι σήμερα. Έπειτα από την αποφοίτησή μου το 2015 εργάστηκα για ένα μικρό διάστημα στις Βρυξέλλες κι έπειτα στο Άμστερνταμ πραγματοποιώντας στη συνέχεια το μεταπτυχιακό μου πάνω στο πεδίο του αστικού σχεδιασμού. Τα τελευταία 4 χρόνια ζω και εργάζομαι ως αρχιτέκτονας στη Στοκχόλμη, μία πόλη που την έχω αγαπήσει ιδιαίτερα. To 2019, ασκώντας παράλληλα την αρχιτεκτονική, ίδρυσα τη MYRA που είναι ουσιαστικά το καλλιτεχνικό μου “παιδί” και το αντικείμενο με το οποίο σκοπεύω να ασχοληθώ εξολοκήρου στο εγγύς μέλλον».
Η τέχνη της: «Το μεγαλύτερο μέρος των έργων μου αφορούν σε ζωγραφική με χρώματα σμάλτου πάνω σε κεραμικά πλακάκια. Μου αρέσει πολύ να χειρίζομαι και να δοκιμάζω διάφορα καλλιτεχνικά μέσα και υλικά και γι’αυτό κατά καιρούς ζωγραφίζω με σινική μελάνη, ακρυλικά και τέμπερες πάνω σε χαρτί, αλλά τα αντιπροσωπευτικά έργα μου είναι οι συνθέσεις με τα πλακάκια. Η ενασχόλησή μου με τα κεραμικά πλακάκια προέκυψε πριν από περίπου 6 χρόνια στην Ολλανδία όταν σε μια αντικερί βρέθηκε μπροστά μου ένα κουτί με χειροποίητα ολλανδικά πλακάκια. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα να μεταποιήσω και να μεταμορφώσω το υλικό αυτό χρησιμοποιώντας το ως τον λευκό καμβά μου. Έπειτα από πολλούς πειραματισμούς με διαφορετικά χρώματα και τεχνικές κατέληξα στη τεχνική που χρησιμοποιώ σήμερα η οποία συγγενεύει με τον πουαντιγισμό. Πιο συγκεκριμένα, αυτό που στην ουσία κάνω είναι να γεμίζω τα σχήματα που σχεδιάζω με μικρότερες και μεγαλύτερες τελείες, άλλοτε άναρχα και τυχαία τοποθετημένες και άλλοτε πιο προσεκτικά ώστε να σχηματίζονται ευθείες».
Εκεί που η αρχιτεκτονική και η τέχνη συναντιούνται: «Τέχνη και αρχιτεκτονική συμπορεύονται στο ταξίδι της ζωής μου και θα μπορουσα να πω πως ενισχύουν η μία την άλλη. Η αγάπη μου για το σχέδιο, η τεχνική μου ικανότητα στη ζωγραφική και στο συνδυασμό χρωμάτων , η επιθυμία μου να πειραματίζομαι με διάφορα υλικά και η ευχέρεια που έχω στο να αποτυπώνω τις ιδέες μου στο χαρτί κι έπειτα να τις μεταφέρω σε συνθέσεις στα πλακάκια, καλλιεργήθηκαν μέσα από τις αρχιτεκτονικές σπουδές μου».
«Είμαι ευγνώμων για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου και συμπορεύονται μαζί μου καθώς και για το ότι μπορώ και κάνω αυτό που αγαπώ».
Οι πηγές έμπνευσής της: «Σε πολύ μεγάλο βαθμό τα έργα μου επηρεάζονται από τις εικόνες και τις μνήμες των τόπων που έχω επισκεφθεί και αγαπάω. Η Σκόπελος είναι θα έλεγα το σημείο αναφοράς μου και ο τόπος που με τροφοδοτεί ανεξάντλητα με νέες ιδέες και επιθυμία για δημιουργία. Το ίδιο συμβαίνει όμως και τα τόσα άλλα υπέροχα ελληνικά νησιά και τοπία που έχω επισκεφθεί. Τα έργα μου αποτελούν κατά κάποιο τρόπο “αυτοσχεδιασμό στο ελληνικό ιδίωμα”. Με άλλα λόγια εμπνέονται και βασίζονται στο ελληνικό τοπίο, την αρχιτεκτονική και τις παραδοσιακές τέχνες και επιδιώκουν να αποτυπώσουν στοιχεία της ελληνικότητας με μια πιο σύγχρονη και αφηρημένη μορφή».
Πώς ξεκινά και πώς τελειώνει μία τυπική ημέρας της: «Τον τελευταίο χρόνο η οικογένειά μου μεγάλωσε και υποδεχτήκαμε στη ζωή μας την κόρη μας η οποία είναι φυσικά η καθημερινή μου προτεραιότητα. Ένα από τα πλεονεκτήματα της ζωής μας στη Σουηδία είναι ότι μαζί με τον σύντροφό μου δικαιούμαστε μεγάλη γονική άδεια και αποφασίσαμε να έρθουμε Ελλάδα για οκτώ μήνες. Το διάστημα αυτό και μέχρι το καλοκαίρι μένουμε στη Σκόπελο και απολαμβάνουμε τη ζωή στο νησί μεγαλώνοντας την κόρη μας σε ένα υπέροχο περιβάλλον. Μία τυπική λοιπόν μέρα στο νησί θα ξεκινήσει με πρωινό γεύμα, παιχνίδι, ίσως μια μικρή βόλτα στην παραλία και έπειτα την υπόλοιπη μέρα ασχολούμαι κυρίως με τις παραγγελίες και τα projects που έχω κι αυτό δε σημαίνει αποκλειστικά τη ζωγραφική αλλά και πολλές ώρες στον υπολογιστή για οργάνωση, αρχειοθέτηση, ετοιμασία προσφορών και πολλά επαγγελματικά τηλεφωνήματα και απαντήσεις σε emails. Καθημερινά όμως τουλάχιστον για μία ώρα η οποία είναι συνήθως το βράδυ σκιτσάρω και να καταγράφω νέες ιδέες».
Καλλιτέχνης στην εποχή του Instagram: «Το Instagram είναι ένα πολύ ελκυστικό μέσο για πολλούς καλλιτέχνες καθώς στην ουσία είναι μία οπτικοποιημένη αφήγηση σε πραγματικό χρόνο. Δεν έχω προσωπικό λογαριασμό και ξεκίνησα να το χρησιμοποιώ για να αρχειοθετώ τη δουλειά μου. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι είναι ένα σπουδαίο εργαλείο προώθησης και δικτύωσης με εν δυνάμει πελάτες, γκαλερί αλλά και με άλλους καλλιτέχνες. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι μέχρι τώρα έχουν προκύψει υπέροχες συνεργασίες με ανθρώπους που γνώρισαν τη δουλειά μου μέσα από το Instagram. Είναι βέβαια αρκετά χρονοβόρο, ειδικά αν θέλει κάποιος να έχει ένα profile με συνοχή, φωτογραφικό υλικό που αναδεικνύει τα έργα και αποσπάσματα και βίντεο από τη ζωή και τη δημιουργική στιγμή του καλλιτέχνη. Απέχω πολύ από το να έχω τον τέλειο λογαριασμό γιατί δεν μου αρέσει να ασχολούμαι πολύ με το κινητό και θα προτιμούσα τον χρόνο που αφιερώνω για να ετοιμάσω τα εβδομαδιαία posts να τον διέθετα στη ζωγραφική».
Η πληρότητα της δημιουργίας: «Η δημιουργική διαδικασία είναι μια ανάγκη τώρα πια και ένα μέσο έκφρασης που όταν λείπει από την καθημερινότητά μου δεν αισθάνομαι πλήρης. Όταν ζωγραφίζω απομονώνομαι και κάθε φορά που ξεκινώ να σκιτσάρω πάνω στο χαρτί ή όταν ζωγραφίζω μία σύνθεση με πλακάκια χαλαρώνω κάνοντας αυτό που πραγματικά με εκφράζει. Όσον αφορά τα θέματα των συνθέσεων που σχεδιάζω κάποιες φορές έχω ένα σημείο αναφοράς, όπως για παράδειγμα μία έννοια ή ένα μέρος, και άλλες κάνω έρευνα πάνω σε ένα θέμα πριν ξεκινήσω να σκιτσάρω».
«Για παράδειγμα, για τα πλακάκια ΜΥΚΟΝΟΣ πραγματοποίησα μια έρευνα εβδομάδων πάνω στο παραδοσιακό μυκονιάτικο κέντημα με δαντέλα και τούλι και έπειτα από διάφορες δοκιμές κατέληξα στο τελικό σχέδιο».
Η συνήθεια που δίνει ποιότητα στην καθημερινότητά της: «Μου αρέσει να έχω ρουτίνες και συνήθειες που επαναλαμβάνονται καθημερινά καθώς πιστεύω πως έτσι μπορώ να μείνω προσηλωμένη στο στόχο μου, αλλά και να αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ στην κόρη μου. Σίγουρα η γυμναστική, το άκουσμα των αγαπημένων μου τραγουδιών, το παιχνίδι με το μωρό και η ζωγραφική είναι οι συνήθειες που με ευχαριστούν ιδιαίτερα».
Η μικρή, ενσυνείδητη πράξη φροντίδας που κάνει καθημερινά για το περιβάλλον: «Προσπαθώ να επαναχρησιμοποιώ και να “ανασταίνω” παλιά αντικείμενα με στόχο να ελαττώνω όσο μπορώ την αγορά νέων. Την ίδια λογική ακολουθώ και με τις συσκευασίες που ετοιμάζω για τα πλακάκια, δηλαδή πολλές φορές χρησιμοποιώ εφημερίδες ή χαρτιά που διαθέτω αντί να αγοράζω ειδικά χαρτιά περιτυλίγματος».
Αυτό το κάτι που την κάνει να ανυπομονεί: «Ανυπομονώ να μπω στη θάλασσα και να απολαύσω τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού».
Τι σημαίνει για εκείνη “Love Yourself”: «Το να αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει να αντιλαμβάνομαι τα σωματικά και ψυχικά μου όρια και να λέω “όχι”, όταν κάτι τα υπερβαίνει. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να πω όχι σε συνεργασίες που με ενδιαφέρουν, αλλά το κάνω ξέροντας ότι διαφορετικά δεν θα μπορούσα να αποδώσω στην προσωπική μου ζωή».
Ανακάλυψε περισσότερα στo www.myrsinalexandridi.com
Η σειρά αφηγημάτων Love Women δημιουργήθηκε για να γιορτάσει το φωτεινό σύμπαν των γυναικών που θαυμάζουμε και ενστερνίζονται όλες εκείνες τις αξίες του Love Yourself που αποπνέουν ισορροπία, έμπνευση, αποδοχή και αγάπη για τον εαυτό μας.
