Μητέρες που ζουν ανάμεσά μας, με ένα παιδί, με δύο, με τρία, με δίδυμα. Μητέρες, που ενώ μεγαλώνουν και οι ίδιες, μεγαλώνουν και δικά τους παιδιά. Μητέρες σύγχρονες, που χτίζουν οικογένεια και καριέρα. Μητέρες της καρδιάς μας.
Τι είναι μητρότητα για εσάς; Πότε νιώσατε για πρώτη φορά μητέρα; Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της μητρότητας;
Σήμερα ο λόγος είναι δικός σας.
Κάκια,@kkakia_
Μητρότητα για μένα είναι ταξίδι αυτογνωσίας και ένα μεγάλο σχολείο. Τα παιδιά είναι οι μεγεθυντικοί φακοί του εσωτερικού μας κόσμου και μας δείχνουν τα σημεία που χρειάζονται δουλειά. Μητέρα ένιωσα από την πρώτη στιγμή που έβαλα το παιδί μου στο στήθος για να θηλάσει. Ο θηλασμός γαλούχησε όχι μόνο τα παιδιά μου αλλά κι εμένα ως μητέρα. Να είμαι αληθινή με τα πάνω μου και τα κάτω μου. Να αντιμετωπίζω τα παιδιά όχι ως αυθεντία αλλά ως μαθήτρια. Να αναλαμβάνω την ευθύνη της συμπεριφοράς μου και των λαθών μου και να εργάζομαι για κάτι καλύτερο.
Κατερίνα, @katerina.gounari
Για εμένα η κατανόηση, η ενσυναίσθηση, η στοργή και η αυταπάρνηση είναι μερικά από αυτά που συνθέτουν το φάσμα της μητρότητας. Η μητέρα είναι το άτομο που γαλουχεί και που εφοδιάζει ένα άλλο άτομο για να συνεισφέρει στην δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Οπότε η ” μητέρα” είναι οποιοδήποτε τέτοιο άτομο. Εκεί εντοπίζω εγώ την μητρότητα. Τα παιδιά ήταν συνειδητή επιλογή για εμάς οπότε νομίζω πως μητέρα ένοιωσα αρκετά νωρίς, ίσως από την αρχή της πρώτης εγκυμοσύνη. Βέβαια πραγματικά έτοιμη δεν υπήρξα ποτέ, ακόμη και τώρα η κάθε μέρα με τα παιδιά είναι μια πρόκληση . Είναι πολλά τα μεγάλα μαθήματα της μητρότητας. Η εστίαση στο “τώρα” , η ταπεινοφροσύνη και η ανιδιοτέλεια είναι από τα κύρια. Να ζω στο παρόν, να υπηρετώ στωικά τα παιδιά και να υποκλίνομαι στη απύθμενη λαχτάρα τους για ζωή. Επίσης η συνειδητοποίηση ότι τα παιδιά είναι μεγάλοι δάσκαλοι αν μάθει κάποιος να τα ακούει πραγματικά μιας και φιλτράρουν την ζωή μέσα από το πρίσμα της αγνότητας και της αθωότητας.
Πολύ σημαντική ακόμη είναι η συνειδητοποίηση ότι τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μου. Μιμούνται τις συμπεριφορά, τις κινήσεις, την ομιλία, τα πάντα. Οι γονείς είναι οι κύριοι εμπνευστές τους και αυτό για μένα που εύχομαι και προσπαθώ να εμπνεύσω αυτούς τους νέους ανθρώπους να σέβονται τον συνάνθρωπο, το περιβάλλον, τα ζώα και το σύμπαν ολόκληρο… είναι ένα μεγάλο μάθημα σχετικά με την ευθύνη που έχω να μάθω να είμαι ένα αντάξιο πρότυπο συμπεριφοράς και να δρω συνειδητά την κάθε στιγμή.
Μαριαφλώρα, @mariafloralehec
Θέλω να γράψω κάτι πολύ σπουδαίο και σοβαρό, γιατί η μητρότητα είναι, πολύ σπουδαία και σοβαρή. Όμως πρώτα μου έρχονται οι νύχτες με μύξες και εφιάλτες, η φορά που χρειάστηκαν Παίδων, όλα εκείνα τα διάφορα και μετά, οι Στιγμές Απόλυτης Ευτυχίας. Η απόλυτη αγάπη και ευτυχία μαζί με το απόλυτο άγχος και ευθύνη. Είναι και πολλά άλλα, είναι the gift that keeps on giving τα παιδιά, κάθε βδομάδα και καινούριο θάμα. Απ’ όλες τις πλευρές. Λέω μέχρι στιγμής στον εαυτό μου ότι μητρότητα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις όλα αυτά, τα καλά, τα δύσκολα, όλα. Το υπέροχο είναι ότι για κάθε μαμά, υπάρχει και custom μητρότητα, έρχεται ανάλογα με την διάθεση ή το ένστικτο και προσαρμόζεται με τα βιώματα, σαν μητέρα αισθάνομαι ότι οφείλω να το εκτιμώ και να το σέβομαι αυτό. Πότε ένιωσα μητέρα; Όταν ήμουν έγκυος, από κάποια φάση και μετά άρχισα να μιλάω στην κοιλιά μου. Ήθελα να συστηθώ. Γειά! είμαι η μαμά σας! το έλεγα κάπως δειλά στην αρχή γιατί μου ακουγόταν τρέλα, αλλά όταν γεννήθηκαν, αμέσως αισθάνθηκα μαμά τους. Με τα παιδιά όλα τα μαθαίνεις ξανά, από την αρχή. Όταν τους εξηγείς τον κόσμο, καταλαβαίνεις πως εσύ τον αντιλαμβάνεσαι.
Βάλια, @vnousia
Δεν γεννήθηκα «μανούλα». Δεν ένιωσα «μαμά» την πρώτη στιγμή που πήρα τον μεγάλο μου γιο αγκαλιά, ούτε αισθάνθηκα «μητέρα» κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Η μητρότητα είναι ένα δώρο. Πολύπλοκο αλλά όμορφο, δύσκολο αλλά πολύτιμο. Μητρότητα για μένα είναι τα αναρίθμητα μαθήματα ζωής που μου δίνουν καθημερινά τα δυο μου αγόρια. Μητρότητα για μένα είναι όλες οι φορές που αφήνω πίσω το εγώ μου για να ακούσω τις ανάγκες τους. Μητρότητα για μένα είναι να αφήνομαι στην αφοπλιστική παιδικότητά τους. Μητρότητα για μένα είναι τα απίστευτα αποθέματα αγάπης που είχα και έχω χωρίς να τα γνωρίζω. Να είμαστε καλά και να χαιρόμαστε το δώρο μας.
Ιωάννα, @ioannatzetzoumi
Μητρότητα. Ο πιο ισχυρός δεσμός, ενστικτώδης, βιολογικός, σωματικός και προπάντων αδιαμεσολάβητος. Μια αγάπη χωρίς όριο. Εγώ όπως και πολλές γυναίκες μπήκα σε αυτόν το ρόλο ανυποψίαστη. Για κανέναν άλλο δεσμό δεν θα παραμέριζα τον εαυτό μου όπως στη μητρότητα. Αν ο χρόνος γύριζε πίσω και είχα τη γνώση του εδώ και του τώρα, ίσως να προτιμούσα να κρατούσα την παιδικότητά μου. Ίσως να μην διάλεγα την μητρότητα, όμως θα ένιωθα πραγματικά ατέρμονη αν δεν έδινα όλη αυτή την αγάπη σε εκείνους που την έχουν ανάγκη. Μάνες κουράγιο και προσευχή!
Σοφία, @ergastirisiniditisdiatrofis
Για μένα η μητρότητα ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, καθώς ενώ η εγκυμοσύνη και ο ερχομός ενός παιδιού ήταν συνειδητή επιλογή, πότε δεν μπορούσα να φανταστώ τι έπεται, πόσα πράγματα αλλάζουν στη ζωή ενός ανθρώπου είναι πέρα από κάθε φαντασία. Ακόμα εντυπωσιάζομαι από την πολυπλοκότητα της έννοιας “μητρότητα”. με μια λέξη θα έλεγα ότι είναι συνώνυμο της λέξης “οδηγός” ή συνώνυμο της λέξης “εξάντληση” ή “χαρά ζωής”, εξαρτάται από ποια σκοπιά το εξετάζεις. σε κάθε περίπτωση, δεν έχω μετανιώσει ούτε ένα δευτερόλεπτο που ζω τη μητρότητα, μαθαίνω καθημερινά και ευγνωμονώ που μπορώ να χαίρομαι τα παιδιά μου κάθε μέρα
Λήδα, @ledamaniatakou
Πρώτο βράδυ στο μαιευτήριο. Πρώτη νύχτα με τη μικρούλα μου και τίποτε δεν πάει καλά. Είμαι στο δωμάτιο μόνη, χωρίς συνοδό, λόγω πρωτοκόλλου covid. Δίπλα μου -δεν τολμώ να το πιστέψω- ένα τόσο δα πλασματάκι, το μωρό μου, το δικό ΜΟΥ μωρό. Η Άρτεμις κλαίει ασταμάτητα. Δεν μπορώ καν να τη σηκώσω και να την πάρω αγκαλιά γιατί με τραβάνε τα ράμματα της καισαρικής. Παλεύω να τη θηλάσω με το ένα και μοναδικό μου στήθος, δείχνει να μη χορταίνει. Πανικός, φόβος, ενοχές, ορμόνες στο κόκκινο. Μέχρι κι ένα κουνούπι μες στο καταχείμωνο δοκιμάζει την αντοχή μου και όλο το βράδυ γυροφέρνει την Αρτεμη να την τσιμπήσει. Απελπισία. Στον απέναντι τοίχο ένα παλιό μουτζουρωμένο ρολόι, οι δείκτες του κινούνται αργά, βασανιστικά, η νύχτα μοιάζει ατέλειωτη.
Και ξαφνικά οι πρώτες αχτίδες του ήλιου τρυπώνουν από το παράθυρο. Ξημερώνει. Στην πτέρυγα του μαιευτηρίου ακούγονται οι νοσοκόμες της πρωινής βάρδιας, οι δυνατές τους ομιλίες τρυπάνε την αβάσταχτη ησυχία της νύχτας. Μυρίζει καφές. Η Άρτεμις ως δια μαγείας ηρεμεί και αποκοιμιέται αποκαμωμένη πάνω στο στήθος μου.
Αν και εξαντλημένη, δεν κοιμάμαι, δεν μπορώ, δε γίνεται.
Σκέφτομαι πως ό,τι είμαι, ό,τι έχω ζήσει, ό,τι τυχόν έχω κατακτήσει σε αυτή τη ζωή δεν είναι για μένα, δεν ήταν ποτέ για μένα, αλλά για εκείνην. Για να υποδεχτώ εκείνην.
Το δωμάτιο έχει πια λουστεί στο φως. Η Άρτεμις ξυπνάει και θηλάζει αχόρταγα. Με όση δύναμη μου έχει απομείνει την σηκώνω και την καθίζω πάνω μου. Κλαίω και γελάω, δεν μετριέται η ευτυχία. Η κοπέλα στο διπλανό κρεββάτι, που την ξαγρυπνήσαμε όλο το βράδυ, αποτυπώνει τη στιγμή (Ρίκα σε ευχαριστώ…).
Νίκη, @ladypapayacom
Μητρότητα για μένα είναι να προσπαθείς να είσαι ο καλύτερός σου εαυτός σε καθημερινό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα εσύ η ίδια είσαι ένας άνθρωπος που εξελίσσεται, που κάνει λάθη, που θυμώνει, που αγχώνεται. Και ενώ τα βιώνεις όλα αυτά και νιώθεις σαν τον βραστήρα λίγο πριν πιάσει τη μέγιστη θερμοκρασία, έρχεται αυτό το χαμόγελο ή η ατάκα “μαμά είσαι πολύ όμορφη σήμερα” και σβήνεις. Και ίσως αυτό τελικά να είναι και το μεγαλύτερο μάθημα που μου έχει δώσει η μητρότητα μέχρι τώρα: πως όλα είναι δυνατά και πως μπορείς να είσαι τα πάντα…και να σου φεύγουν τα νεύρα πάρα πολύ γρήγορα.
Ελεάνα, @eleana_linenwood
Έχω δοκιμάσει πολλά πράγματα στη ζωή μου και γενικώς ποτέ δεν επαναπαύτηκα σε κάποιο ρόλο. Aυτός της μητρότητας όμως είναι ο μόνος που με δυσκόλεψε (και με δυσκολεύει ακόμα φυσικά), γιατί εκτός από αστείρευτη αγάπη και ενέργεια, ενέχει και το αίσθημα της ευθύνης. Μητέρα ένιωσα όταν με άγγιξε για πρώτη φορά, για την ακρίβεια μου έγλειψε το πρόσωπο, μετά μου την πήραν για τον κλασικό έλεγχο. Στην ανάνηψη θυμάμαι μόνο σκοτάδι και ανυπομονησία και όταν την έφεραν επιτέλους στο δωμάτιο, φωτίστηκε το πρόσωπό μου από ευτυχία.
Ναι, όλα είχαν πάει καλά και ήμουν πια μαμά. Ακόμα και σήμερα μερικές φορές δεν το πιστεύω!
Το μεγαλύτερο μάθημα που μου έχει δώσει η μητρότητα; Δε θα ξεφύγω από το κλισέ αλλά πράγματα που έλεγα “εγώ ποτέ”, τώρα τα έχω απενεχοποιήσει εντελώς. Γενικά είμαι κατά του να μεγαλώνει ένα παιδί μέσα σε γυάλα, αρκεί να υπάρχει μέτρο και ισορροπία σε όλα.
Έλενα, @elena_ioannidou_lamaj
Πριν μερικά χρόνια και πριν γεννήσω την πρώτη μου κόρη, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μητέρας είχα γράψει στα δικά μου σόσιαλ το παρακάτω. ‘Μέρες σαν τη σημερινή μου θυμίζουν το απόφθεγμα της σχολής μου | τα πάντα είναι μια κοινωνική κατασκευή | μας το δίδαξαν με το καλημέρα αλλά χρειάστηκαν αρκετά εξάμηνα μετά και αρκετή “ζωή” αργότερα για να καταλάβω ότι αυτό είναι το απόφθεγμα όλων και πως κυριολεκτικά είναι τόσο δυνατό ώστε να σου ανοίξει μυαλό, μάτια και ορίζοντες | τι είναι αλήθεια η “Μητέρα”; | είναι ένας ρόλος με πολλά πρόσωπα | Μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει, όσο μεγαλειώδης και αν είναι η στιγμή | Μαμά δεν νιώθεις απαραίτητα όταν κάνεις παιδιά, εγώ πρώτη φορά ένιωσα έτσι όταν μπήκε στη ζωή μου ο Σέρλοκ, ένα πλάσμα πιο μικρό από τη χούφτα μου που το αγαπώ πάνω από όλο μου το είναι, που φέρω το βάρος και την ευθύνη της φροντίδας του, της χαράς, της ευτυχίας και της ζωής του ολόκληρης | η Μάνα δεν έχει συγκεκριμένη ηλικία αλλά δεν έχει και φύλο γιατί πολλές φορές, άνδρες έχουν κληθεί να παίξουν και αυτόν τον ρόλο, μαζί και με αυτόν του πατέρα | Όχι, Μάνα δεν είναι μόνο μια, καμία φορά μπορεί να είναι και δύο. Έχω ξαναπεί πως η γιαγιά μου η Ελένη υπήρξε και εκείνη μαμά μου και ήμουν ένα προνομιούχο παιδάκι που μεγάλωσε με πολλαπλάσια αγάπη και φροντίδα | Μητέρα δεν γίνεσαι μέσα σε μια στιγμή αλλά κάθε λεπτό της ημέρας μέσα σε έναν χρόνο που δεν έχει ποτέ τέλος πάρα μόνο αρχή | Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όλες τις Μητέρες του κόσμου»
Ελισσάβετ, @noctilucent_gerhl
Μητρότητα για μένα είναι μια αγκαλιά, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Ένα ασφαλές μέρος φτιαγμένο από αγάπη! Ένα ταξίδι που ξεκινάει από την μήτρα και δεν τελειώνει ποτέ. Μητέρα νιώθω κάθε φορά που η αγάπη με υπερβαίνει σαν άνθρωπο. Ένα μάθημα που έχω πάρει σαν μητέρα είναι πώς να αγαπάω τον εαυτό μου μέσα από τα λάθη μου και τις αδυναμίες μου. ️
Αγγελιάννα, @foxy_lady11
Η μητρότητα για μένα είναι ανιδιοτέλεια, αγάπη, τρυφερότητα, ενσυναίσθηση, πόνος χαρά λύπη τα πάντα.
Ένιωσα μητέρα όταν την αντίκρισα για πρώτη φορά το παιδί μου (έρωτας με τη πρώτη μάτια.)
Το μεγαλύτερο μάθημα ως τώρα είναι ότι κατάλαβα αυτό που μου έλεγε η μαμά μου. “Θα γίνεις μάνα και θα με καταλάβεις”..και πάρε ζακέτα θα κρυώσεις.
Δήμητρα, @dpetratou
Είμαι μητέρα εδώ και 7 μήνες και αυτό που έχω πλέον καταλάβει για τη μητρότητα είναι ότι πρόκειται ίσως για την πιο πολυδιάστατη ιδιότητα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος . Και ότι κρύβει πολλές εκπλήξεις .
Να κοιτάς το μωρό σου και να νιώθεις την καρδιά σου να πλημμυρίζει από τρυφερότητα , όπως ποτέ ξανά
Τον ένα μήνα να κάνεις βόλτες αγκαλιά με το μωρό σε όλο το σπίτι , για ώρες ολόκληρες , αφήνοντας πίσω δουλειές και υποχρεώσεις και να σκέφτεσαι με αγωνία «αυτό θα γίνεται από εδώ και πέρα;» Και τον επόμενο μήνα που πλέον το παιδί σου δεν θέλει τόσες αγκαλιές να θυμάσαι νοσταλγικά αυτές τις στιγμές που ο κόσμος σταματούσε και άκουγες μόνο την ανάσα του ..
Να ακούς τα νανουρίσματα και τους λευκούς ήχους που της έβαζες όταν ήταν νεογέννητο για να χαλαρώσει και να πιάνεις τον εαυτό σου να βουρκώνει
Να εντυπωσιάζεσαι με κάθε τι καινούριο που κάνει το μωρό σου και φυσικά να τραβάς αναρίθμητα videos
Να έχεις παίξει στο μυαλό σου εκατοντάδες φορές τη σκηνή που ακούς για πρώτη φορά τη λέξη «μαμά» και να συγκινείσαι μόνο με τη σκέψη
Να ανησυχείς γιατί εμφανίστηκε μια teeny tiny κοκκινίλα στο μάγουλο του παιδιού σου και να το τσεκάρεις όλο το βράδυ για το αν έχει εξαπλωθεί ( αφού έχεις Googleάρει κάθε πιθανό σενάριο αλλεργικής αντίδρασης)
Να χαϊδεύεις την πλάτη ή το κεφάλι του μωρού σου για να κοιμηθεί , να χαζεύεις το αγγελικό του πρόσωπο και τα μικρά του χεράκια και να «ρουφάς» τη στιγμή ξέροντας ότι οι μέρες περνούν πολύ πολύ γρήγορα και σε λίγο θα είναι ένα μικρό,ανεξάρτητο ανθρωπάκι και αυτό που ζεις τώρα δεν θα ξαναέρθει ποτέ ..
Λένε ότι όταν γεννιέται ένα παιδί γεννιέται και μια μητέρα . Κάθε μητέρα όμως καλείται να βρει την ισορροπία στους διάφορους ρόλους της , να είναι πρώτα από όλα εκείνη καλά με τον εαυτό της και τις επιλογές της , ώστε να γίνει το καλύτερο δυνατό role model για το παιδί της. Είναι μια διαδικασία που δεν σταματά ποτέ και έχει ups and downs . Από την άλλη οι γυναίκες ήμασταν και θα είμαστε multitasking όντα και όσο εξοντωτικές και αν είναι κάποιες μέρες … μαμά που με διαβάζεις συνέχισε έτσι ,τα καταφέρνεις τέλεια !
Τίνα, @tsvigaki
Μητρότητα είναι να ανακαλύπτεις νέες πλευρές του εαυτού σου. Ό,τι δεν ήξερες και δεν πίστευες ότι μπορούσες να κάνεις, αλλάζει, τη στιγμή που αγκαλιάζεις το μωρό σου. Δεν ήξερες πόσο πολύ μπορείς να αγαπήσεις κάποιος και νομίζω δύσκολα κάποιος μπορεί να περιγράψει με λόγια ή πράξεις πόσο αγαπά τα παιδιά του/ το παιδί του.
Μέχρι να γίνεις μητέρα δεν ήξερες ότι έχεις τόσες αντοχές αλλά και τόσες δυνάμεις, να σταθείς δίπλα τους σε κάθε δυσκολία, σε κάθε σκανδαλιά, σε κάθε τι που εξαντλεί τις αντοχές και τις δυνάμεις σου – όμως δια μαγείας ανακαλύπτεις ότι αντέχεις παραπάνω. Μέχρι να γίνεις μητέρα δεν ήξερες ότι μπορείς να έχεις τόση ενέργεια και να κάνεις τόσα πράγματα μαζί, για να καλύψεις κάθε ρόλο στην ζωή σου. Το ρόλο της μαμάς, της εργαζόμενης γυναίκας, της συντρόφου και οποιοδήποτε άλλο ρόλο έχει κάθε γυναίκα στη ζωή της.
Ακούγεται cliche όμως νομίζω ισχύει για τις περισσότερες ότι τη στιγμή που ακούμε το πρώτο τους κλάμα, εκείνη την στιγμή συνειδητοποιούμε ότι ένας νέος ρόλος μπαίνει στην ζωή μας. Μπαίνεις στο μαιευτήριο ως γυναίκα και βγαίνεις από αυτό μητέρα. Στα δικά μου αυτιά, αυτό ακούγεται σπουδαίο. Προσωπικά το πρώτο τους κλάμα με στιγμάτισε. Στη γέννα των πρώτων μου παιδιών – ο πληθυντικός λόγω διδύμων -, ενώ ο γιος μου έκλαψε αμέσως, η κόρη μου, η οποία ήταν δεύτερη, άργησε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Αυτά τα δευτερόλεπτα, η αγωνία μου, το καρδιοχτύπι μου ήταν πρωτόγνωρα συναισθήματα. Θυμάμαι ακόμα να λέω στην μαία μου, γιατί δεν κλαίει τι έγινε…. Και να μου απαντάει τώρα, τώρα. Και ξαφνικά… το κλάμα της Αθανασίας μου. Η ανακούφιση δεν μπορεί να περιγράψει το πως ένιωσα εκείνη την στιγμή, ενώ ένιωθα τα δάκρυα να πέφτουν ακατάπαυστα και να μην μπορώ να τα ελέγξω. Ένας συνδυασμός συναισθημάτων. Ότι τα κατάφερα, έγινα μαμά, κατάφερα να φτάσω 38η εβδομάδα – από την αρχή στην εγκυμοσύνη διδύμων είχα αυτό το μόνιμο άγχος, μην γεννήσω πρόωρα – , άκουσα το κλάμα τους… όλα πήγαν καλά! Το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει ως μητέρα είναι να μην κρίνω ποτέ ξανά και κανέναν στη ζωή μου. Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, κάθε παιδί είναι μοναδικό, κάθε παιδί εκφράζεται με το δικό του τρόπο και αυτός πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστός από όλους.
Σοφία, @artsophisticat
Μητρότητα για μένα είναι, να μπορείς να δώσεις ανιδιοτελή αγάπη. Να μπορείς να δεχτείς τον άλλον έτσι όπως ακριβώς είναι και να μπορείς να “χωρέσεις” κάθε του ατέλεια…γιατί απλά στα μάτια σου ό,τι κι αν έχει είναι τέλειο για σένα.
Αγάπη – Αποδοχή – Νοιάξιμο.
Θα ακουστεί λιγάκι περίεργο αλλά το ένστικτο της μητρότητας το ένιωθα από μικρή σε οτιδήποτε μου έβγαζε αγάπη…
Αυτό μπορεί να ήταν ένα σκυλάκι είχα υιοθετήσει, ή η συμμετοχή μου στη φροντίδα της μικρότερης μου αδερφής που την περνούσα 7 χρόνια…νομίζω ότι τότε πρέπει να μου ξύπνησαν τα πρώτα μητρικά ένστικτα γύρω σ’ αυτή την ηλικία.
Αν μπορείς να αγαπάς μπορείς να νιώσεις αυτό το μεγαλείο της μητρότητας.
Πιστεύω πως μητέρα δε γίνεσαι επειδή μεγαλώνει κάτι στην κοιλιά σου, αλλά στην καρδιά σου. Οπότε εμένα συγκεκριμένα η μητρότητα με δίδαξε πως και πριν γίνω μητέρα είχα απόθεμα αγάπης να δώσω σε διάφορα όντα που χρειάζονταν φροντίδα και νοιάξιμο. Οπότε τώρα πια που είμαι και επίσημα μαμά, καταλαβαίνω πως “μητέρα” είναι η δυνατότητα της αγάπης που κάθε φορά πολλαπλασιάζεται.
Μαρία, @maria.zafeiratou
Μητρότητα για μένα είναι να νοιάζεσαι. Όχι μόνο για τα παιδιά σου, αλλά με αφορμή και τα παιδιά σου. Συνειδητοποίησα -κάποια στιγμή- ότι από τότε που έγινα μαμά, ξεκίνησα μία προσπάθεια να γίνω καλύτερος και σωστότερος άνθρωπος. Να νοιάζομαι πιο πολύ για το περιβάλλον. Να προσέχω περισσότερο τον εαυτό μου, την υγεία μου ώστε να μπορώ να είμαι εκεί για τους δικούς μου. Να έχω μεγαλύτερες ευαισθησίες για τους συναθρώπους μου, να προσπαθώ να βοηθάω παντού όσο περισσότερο μπορώ. Για μένα μητρότητα είναι αυτό. Μου άνοιξε το μυαλό, ότι μπορώ και πρέπει να κάνω τον κόσμο καλύτερο, στο ποσοστό που μου αναλογεί φυσικά.
Θα σου πω πότε ΔΕΝ ένιωσα πρώτα. Δεν ένιωσα με το που πήρα αγκαλιά τα παιδιά μου μετά τη γέννα. Αυτό που ακούω από άλλες μαμάδες -και προφανώς ισχύει- “με το που είδα το παιδί μου, ένιωσα να αλλάζει ο κόσμος, ένιωσα τη σημαίνει ζωή, ένιωσα τη μητρότητα”, με εμένα δεν δούλεψε έτσι.
Εγώ με το που πήρα για πρώτη φορά αγκαλιά τα παιδιά μου, και τις δύο φορές, με πλημμύρισε ένα αίσθημα ευθύνης. Ότι αυτά τα πλάσματα με χρειάζονται στον απόλυτο βαθμό, η επιβίωσή τους εξαρτάται από εμένα και με αφορά όσο δεν πάει (φυσικά και από τον μπαμπά τους, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω αντ’ αυτού).
Δεν ξέρω, μπορεί και αυτό να σημαίνει μητρότητα, αλλά αφού μεγάλωσαν λίγο τα παιδιά, χαλάρωσα κι εγώ και μπόρεσα να απολαύσω αυτό που λέμε “μητρότητα”.
Ο παιδίατρος όταν ήρθε να δει το μόλις 4 ημέρων πρώτο μου παιδί -αν και άργησα λίγο να το συνειδητοποιήσω και να το εφαρμόσω – μου είπε: “Το πιο σημαντικό πράγμα στην υγεία του παιδιού, είναι να είναι καλά η μαμά. Αν δεν είναι εκείνη καλά, δεν μπορεί να το φροντίσει όπως του χρειάζεται και τα πράγματα δεν παίρνουν την ομαλή τροπή που πρέπει”. Τα παιδιά μας είναι το παν. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι για χάρη τους παραμερίζονται τα πάντα και κυρίως ο ίδιος μας ο εαυτός. Πέρασαν λίγα χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι το να αφήνω τον εαυτό μου πίσω για χάρη τους, δεν ήταν καλό για κανέναν. Πλέον έχω βρει μια ισορροπία, έχω βάλει σε μια πιο σωστή σειρά τις προτεραιότητες όλων μας στην οικογένεια. Γιατί ναι, υπάρχουν και στιγμές που οι δικές μου ανάγκες είναι πιο σημαντικές από των παιδιών μου. Και όλο αυτό βγαίνει σε καλό για όλους μας.
Αλεξία, @alexhay16
Ο ορισμός της μητρότητας για εμένα είναι πολύπλοκος. Απ’ τη μια θα έλεγα χωρίς ρομαντισμούς ότι είναι ένστικτο ή ακόμα χειρότερα κοινωνική επιταγή, απ’ την άλλη όμως η μητρότητα είναι και έκφραση αγάπης αλλά κυρίως επαναπροσδιορισμός των θέλω και του ίδιου μας του εαυτού.
Μητέρα ένιωσα όταν άρχισα να βάζω όρια στο δίχρονο (ναι, μάλλον μου πήρε τόσο καιρό να με αποκαλέσω μητέρα),να προσπαθώ να τηρώ το πρόγραμμα και να αγχώνομαι για ασήμαντα πράγματα.
Το μεγαλύτερο μάθημα ως μητέρα το πήρα απ’ το παιδί μου φυσικά που μπορεί να περνάει ευχάριστα κοιτώντας μια κάμπια ή να χοροπηδάει σε κάθε λακκούβα με νερό. Τότε κατάλαβα ότι απλά αφήνω να περνάει ο χρόνος χωρίς να παρατηρώ τι συμβαίνει γύρω μου σε αντίθεση με το παιδί μου που χαίρεται το κάθε τι απλό.
Μαρία, @mariageorgakaina
Η μητρότητα είναι ο πιο σημαντικός και έντονος ρόλος της ζωής μου. Ανάμεσα σε τόσους που πρέπει να διαχειριστεί μια γυναίκα στην καθημερινότητα της είναι μεν κουραστικός αλλά μέσα σε αυτόν νιώθω τόσο βολικά. Πλήρης. Ολοκληρωμένη. Σαν ένας κύκλος που ανοίγει και κλείνει μέσα του μπόλικη αγάπη, αγκαλιές, κλάματα, αγωνία, συγκίνηση… σαν μια ημέρα που ξεκινάει με ήλιο και κλείνει με το πιο λαμπερό φεγγάρι. Τα αστέρια όμως είναι οι πρωταγωνιστές.
Ένιωθα μητέρα πριν ακόμα γεννήσω την κόρη μου 14 χρόνια πριν. Ήμουν έφηβη και σκεφτόμουν τα παιδιά. Οι φίλες μου φλερτάρανε και εγώ κοιτούσα καρότσια με μωρά. Έζησα τις εγκυμοσύνες μου στο 100% ήμουν εκεί μαζί τους συνειδητά.
Όταν φούσκωνε η κοιλίτσα αλλά κι όταν πήρα την κόρη μου αγκαλιά και της είπα σ’ αγαπώ ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου.
10 χρόνια πριν όμως στον γιο μου -έμπειρη μαμά πια- τον κοίταξα και τον ευχαρίστησα που με επέλεξε για μαμά. Εκεί συνειδητοποίησα ακόμα πιο έντονα την ομορφιά του να δίνεις απλόχερα αγάπη.
Μαθήματα μου δίνει η κόρη μου κάθε μέρα. Είναι στην εφηβεία βλέπετε και έχουμε τις κόντρες μας. Προσπαθώ αληθινά να ακούω λοιπόν και να την καταλαβαίνω. Και τα δυο παιδιά. Να μπαίνω στα παπούτσια τους. Η επικοινωνία δεν έρχεται ξαφνικά. Χτίζεται μέρα με τη μέρα. Ναι με δύσκολες και εύκολες μέρες. Με κλείσιμο πόρτας, με μπόλικα «δεν έχω όρεξη», είσαι η καλύτερη του κόσμου αλλά και αρκετά είσαι κακιά μαμά. Όταν το ακούω όμως αυτό ξέρω πως κάτι έχω κάνει καλά. Και πριν κοιμηθούν κάνουμε την καθιερωμένη αγκαλιά του «Εγώ είμαι εδώ»
Σοφία, @anastasia_blw
Για μένα μητρότητα είναι να κοιτάω την κόρη μου και να ξεχνάω τα πάντα, κάθε πόνο, κάθε δυσκολία, κάθε θλίψη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, την πρώτη φορά που μας είδα σε βίντεο, τη μια δίπλα στην άλλη! Δεν έχω ξαναδεί τον εαυτό μου τόσο φωτεινό!
Νομίζω κάπου μετά το σοκ των πρώτων εβδομάδων και των ατελείωτων νυχτών, έπιασα τον εαυτό μου, να την κρατάω και να νιώθω πως έχω στα χέρια μου όλο τον κόσμο.
Το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει μέχρι τώρα είναι να έχω υπομονή και να σκέφτομαι διπλά και τριπλά πριν κάνω κάτι! Γιατί κάποια ματάκια παρακολουθούν και μαθαίνουν από μένα!
Έφυγε το «εγώ» και ήρθε το «εμείς».
Έλενα, @missy_merida
Μητρότητα είναι το τραγούδι της γης στα αυτιά του κόσμου . Άλλες φορές τσιριχτά κι άλλες τραγουδιστά , είναι μια καρδιά που πάλλεται σε φρενήρης ρυθμούς από αγάπη, νοιάξιμο, άγχος και αγωνίες.
Είναι η ψυχή σου στο σώμα κάποιου άλλου .
Ένιωσα μητέρα πολύ πριν μάθω ότι είμαι πραγματικά έγκυος. Τον περίμενα, προσευχόμουν για εκείνον και όταν ήρθε το ένιωσα με όλη μου την καρδιά .
Όταν άκουσα την καρδιά του στον πρώτο υπέρηχο κι όταν τον αντίκρυσα πρώτη φορά.
Όταν θήλασα και με κοίταζε στα μάτια με ευγνωμοσύνη .
Κάθε ημέρα, ώρα , δευτερόλεπτο που περνάει νιώθω όπως την πρώτη πρώτη φορά.
Ευγνωμοσύνη .
Το μεγαλύτερο μάθημα που πήρα ως μητέρα είναι ότι ανακάλυψα μαζί με το παιδί μου τον εαυτό μου , τα παιδιά είναι κατά μία έννοια οι δάσκαλοι μας και μας μαθαίνουν πολλά περισσότερα από όσα εμείς σε εκείνα.
Μαίρη, @maryhayia
Σε εσάς που κάνετε τον φόβο φως.
Σε εσάς που τα βράδια μας γίνονται μέρες ολόκληρες.
Σε εσάς που το τίποτα της ημέρας σημαίνει τα πάντα.
Σε εσάς που μου συστήνετε όλα τα “για πρώτη φορά…”.
Σε εσάς που μου διδάσκετε την ευγνωμοσύνη,την ανιδιοτέλεια και την αγάπη με έναν τρόπο που δε γνώριζα.
Σε εσάς που η λέξη κούραση έχει δίπλα της και μια κουβερτούλα που την γλυκαίνει.
Σε εσάς που μου μαθαίνετε να μαζεύω τα κομμάτια μου και να βγαίνω πιο δυνατή.
Σε εσάς που τα όνειρα και η ζωή κοιτάζουν πιο μακριά.
Σε εσάς που κάθε σας ανάσα, γεμίζει τα πνευμόνια μου.
Κάθε σας χαμόγελό, ανοίγει την καρδιά μου.
Κάθε μας στιγμή μαζί, με φέρνει πιο κοντά σε μένα.
Σε εσάς που όλα τα για εσάς είναι απέραντη έμπνευση.
Σε Εσάς και σε Αυτόν που μου δώσατε Και το όνομα Μαμά.
Αρετή, @aretikiriotou
Μητρότητα είναι να κανείς 1 ώρα να την κοιμήσεις και να ανυπομονείς να ξυπνήσει γιατί σου έλλειψε.
Να την κοιτάς και να ξυπνάει ο πιο ενήλικος/υπεύθυνος εαυτός σου και ταυτόχρονα το παιδί που κρύβεις μέσα σου.
Να έχεις τόνους δουλειάς και εσύ να την έχεις αγκαλιά και να χορεύετε Shakira μαγειρεύοντας κ συμμαζεύοντας.
Τόση ευτυχία όση τελικά δεν έχω λέξεις να περιγράψω.
Μητέρα ένιωσα αυτή τη μαγική στιγμή που ένα λεπτό πριν είχα μία μεγάλη κοιλιά κ ένα λεπτό μετά είχα ένα κουτάβι στην αγκαλιά μου που με έκανε να κλαίω τόσο πολύ που ήταν επάνω μου.
Το μεγαλύτερα μάθημα είναι να την παρατηρώ με προσοχή για να την καταλάβω & να απολαμβάνω την κάθε στιγμή.
Καμία μόδα, καμία πεπατημένη, κανένα πρέπει, κανενός γνωστού κ συγγενή τα πιστεύω.
Εμείς και αυτή. 3 μοναδικοί άνθρωποι, ένας μοναδικός κώδικας επικοινωνίας κ ένας μοναδικός τρόπος ανατροφής.
Και όλα αυτά τόσα αδιανόητα πολύ άυπνα απολαυστικά.
Μελένια, @melenia_clown_doctor
Χιλιάδες to do’s & dont’s για μένα και άλλα τόσα για τα παιδιά. Τόσο που καμιά φορά χάνω τη μπάλα! Είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς καθημερινά να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου επειδή ξέρεις ότι τα μικρά τους ματάκια όχι μόνο δε σε αφήνουν από το ραντάρ αλλά σε έχουν και πρότυπο! Θυμάμαι πως πρώτη φορά που ένιωσα μητέρα ήταν όταν ένας μπλε κάδος, κάπου στο Νομό Κορινθίας άρχισε να νιαουρίζει.
Εν τέλει ήταν δυο μωρά γατάκια με το λώρο τους ακόμα, κλεισμένα σε πλαστική σακούλα. Μέχρι να γίνουν έφηβες γάτες ήμουν η μαμά τους. Πάνε σχεδόν 10 χρόνια από τότε.
Ευαγγελία, @evangelia_gkika
Για εμένα μητρότητα σημαίνει ατελείωτη, άνευ όρων αγάπη! Αγάπη που δεν έχεις ξανανιώσει ποτέ! Ενέχει απίστευτη ευτυχία και μια τεράστια αίσθηση ευθύνης! Να νιώθεις τον πόνο κάποιου άλλου σαν δικό σου. Το πρωτόγονο ένστικτο να προστατεύσεις κάποιον! Να ξέρεις όλες τις παιδικές χαρές σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το σπίτι σου! Σημαίνει εξάντληση, που δεν φανταζόσουν ποτέ. Αλλά και το να ανακαλύπτεις ότι τη στιγμή που νιώθεις πως δεν έχεις τίποτα πια να δώσεις, έχεις κι άλλο! Σημαίνει αγκαλιές στον καναπέ παρακολουθώντας κινούμενα σχέδια! Να βρίσκεις παιχνίδια μέσα στη τσάντα σου!
Για εμένα μητρότητα είναι το κάθε αποτύπωμα αγάπης που μπορώ να προσφέρω στο παιδί μου. Όλα τα λόγια, τα νανουρίσματα, τα χάδια που δημιουργούν το υφαντό των ονείρων του! Να ξέρεις κάποιον άλλον καλύτερα απ’ ό,τι ξέρεις τον εαυτό σου!
Η μητρότητα είναι μεγαλύτερη από μένα! Μεγαλύτερη από όλες μας. Είναι όμως και ένα υπέροχο πράγμα που μοιραζόμαστε πολλές από εμάς!
Μαζί με κάθε παιδί λένε γεννιέται και μια μητέρα! Δύο άνθρωποι που και οι δύο μπαίνουν σε έναν νέο κόσμο, αντιμέτωποι με άγνωστα συναισθήματα! Την ίδια στιγμή που τον πήρα αγκαλιά μέσα στο χειρουργικό δωμάτιο αμέσως μετά τη διαδικασία τοκετού και τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα μάτια μου ξαναγεννήθηκα κι εγώ!
Εκεί ένιωσα ότι έγινα μητέρα…Εκεί ολοκληρώθηκε μέσα μου μια επιθυμία που φανταζόμουν ως αποκορύφωμα της ύπαρξης μου. Το σπουδαιότερο μάθημα της μητρότητας είναι πως μαθαίνεις πώς να αγαπάς!
Πριν από τον ερχομό του μικρού, πίστευα ότι γνώριζα τι είναι η αγάπη. Μετά όμως ανακάλυψα την έννοια της αληθινής αγάπης. Άνευ όρων. Μοναδική, πλήρης. Ένα εντελώς διαφορετικό συναίσθημα από οτιδήποτε είχα βιώσει πριν. Το παιδί μου πλέον έρχεται πριν από οτιδήποτε άλλο, πάνω και από τον ίδιο μου τον εαυτό!
