«Τη βραδιά που τελείωσα αυτό το έργο, αργά την άνοιξη της εποχής Μέιουα… κάποια στιγμή η βροχή σταμάτησε κι η σελήνη φώτισε θαμπά κοντά στο παράθυρό μου». Με αυτά τα λόγια προλογίζει ο Ουέντα Ακινάρι το Ουγκέτσου Μονογκάταρι. Και πράγματι, κάθε διήγημα που περιλαμβάνεται στη συλλογή του διαβάζεται με τη νοητή συνοδεία της βροχής που πέφτη στην ξύλινη βεράντα κι από τη μυρωδιά του υγρού χώματος.
Οι «Ιστορίες της σελήνης μετά τη βροχή» γράφτηκαν το 1776 και σήμερα, σχεδόν 250 χρόνια μετά, συνεχίζουν να συναρπάζουν τον αναγνώστη είτε είναι λάτρης και γνώστης της ιαπωνικής μυθολογίας και λογοτεχνίας είτε όχι. Πολύ μακριά από την κουλτούρα των manga και την προηγμένη τεχνολογικά σύγχρονη Ιαπωνία, οι εννιά ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Ουέντα Ακινάρι μιλούν για την εποχή Έντο, πριν η εισβολή της Δύσης αλλάξει για πάντα την πορεία και την όψη της χώρας.
Για μένα, που αγαπώ τις δημιουργίες του Studio Ghibli και τη δαιδαλώδη δομή της ιαπωνικής μυθολογίας, το βιβλίο αυτό μάλλον θα μπει σύντομα στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Διατηρώντας τη μελαγχολική αλλά και αναζωογοννητική διάθεση που έρχεται στο νου με την εικόνα της νυχτερινής βροχής, ο Ακινάρι πλέκει ιστορίες με πρωταγωνιστές παράξενα πλάσματα που, περισσότερο από απλά «κακά» ή «καλά», μοιάζουν σαν ενσάρκωση μιας σκοτεινής πλευράς που καθένας από εμάς διαθέτει και που κουβαλά μαζί του παντού και πάντα.
Μαζί με την ανατριχίλα που προσφέρουν οι ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και το όνειρο, η διήγηση του συγγραφέα προκαλεί μάλλον μια αίσθηση συμπάθειας και ευγνωμοσύνης για αυτά τα μυστηριώδη πλάσματα που είναι καταραμένα να τριγυρνούν σε αυτόν τον κόσμο για να μας θυμίζουν πώς να ζούμε με αρετή και… τόλμη!
Το έχω διαβάσει όλο; Όχι ακόμα! Εφόσον κάθε ιστορία είναι αυτοτελής, κρατάω τις τελευταίες ιστορίες του βιβλίου για εκείνες τις βροχερές νύχτες που έχουν καθυστερήσει να έρθουν ώστε να βιώσω όσο καλύτερα μπορώ, με όλες τις αισθήσεις, την ένωση του ουρανού και της γης, του φανταστικού και του πραγματικού, όπως την περιγράφει ο συγγραφέας στις «Ιστορίες της σελήνης μετά τη βροχή».
Αν λοιπόν έχεις απολαύσει έστω και μία ταινία του Χαγιάο Μιγιαζάκι ή αν έχεις την περιέργεια να ρίξεις μια κρυφή ματιά στο συναρπαστικό και μυστηριώδες παρελθόν του ιαπωνικού πολιτισμού, αυτό είναι το ιδανικό βιβλίο για να απολαύσεις αυτόν τον χειμώνα. Τράβα την κουβέρτα πάνω από το κεφάλι σου, άναψε έναν μικρό φακό και βούτα στις ιστορίες του… θα σε συναντήσω εκεί!
