Το ξυπνητήρι της Κατερίνας χτυπάει κάθε πρωί στις 6.30. Πλένει το πρόσωπό της, φτιάχνει πρωινό για τη 2χρονη κόρη της, παίρνει το ποδήλατό της και η μέρα της ξεκινά. Πρώτη στάση ο Λυκαβηττός, δεύτερη στάση η Φιλοθέη και μετά ό,τι άλλο προκύψει. Οι «πελάτες» της κάθε φορά που τη βλέπουν χαίρονται τόσο πολύ που αρχίζουν και κουνάνε ουρές, πηδάνε στον αέρα και γαβγίζουν. Τους φοράει το λουρί τους και τους βγάζει βόλτα σε κοντινά πάρκα. «Δεν έχει υπάρξει ούτε μία μέρα που να έχω ξυπνήσει και να μη θέλω να πάω στη δουλειά μου. Το να είμαι pet sitter είναι το καλύτερό μου και δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή για την απόφασή μου να είναι αυτό το επάγγελμά μου». 

Όλα ξεκίνησαν πριν από 14 χρόνια. Τότε η Κατερίνα εργαζόταν σε μια διαφημιστική εταιρεία, όπου δούλευε πολλές ώρες και η λέξη ρεπό ήταν σχεδόν απαγορευμένη. «Κάποια στιγμή ήθελα να κάνω τον γύρο της Νότιας Ευρώπης με βαν και να κάνω σερφ. Ήταν ένα ταξίδι που είχα προγραμματίσει μήνες πριν και είχα ενημερώσει γι’ αυτό και στη δουλειά μου. Δύο μέρες πριν φύγω ο προϊστάμενός μου μού λέει ότι θα πρέπει να το ακυρώσω. Δεν ακύρωσα τίποτα. Παραιτήθηκα και έκανα το ταξίδι». Πριν καν προλάβει να βγάλει το αλάτι της θάλασσας από πάνω της είχε σκεφτεί τι θέλει να κάνει στη ζωή της. «Κάθισα και σκέφτηκα τι μου αρέσει να κάνω. Σίγουρα να μη δουλεύω σε γραφείο, να βρίσκομαι έξω, να κάνω ποδήλατο και να είμαι μαζί με ζώα». Bingo! 

Το πελατολόγιό της φτιάχτηκε σταδιακά και η φήμη της εξαπλώθηκε από στόμα σε στόμα. «Τα πρώτα 5 χρόνια πείνασα. Είχα μόνο έναν μόνιμο πελάτη. Δεν τα παράτησα όμως. Πλέον, έχω 100 βασικούς πελάτες τον χρόνο συν τους περιστασιακούς. Το δε καλοκαίρι μπορεί να δουλεύω μέχρι και δωδεκάωρα. Πηγαίνω παντού με το ποδήλατό μου. Από την Κηφισιά μπορεί να βρεθώ στο Ελληνικό και από εκεί στον Πειραιά, ακόμα και στην Πετρούπολη. Έχω σκυλιά που τα βγάζω κάθε μέρα βόλτα τα τελευταία 7 χρόνια. Αγαπημένος μου είναι ο Κάρλος, το λυκόσκυλο. Όλα βέβαια τα αγαπάω. Τα νιώθω σαν δικά μου σκυλιά».

Εννοείται ότι στην ατζέντα του πελατολογίου της βρίσκονται και γάτες. «Δεν με έχει κυνηγήσει ή δαγκώσει σκύλος και το έχει κάνει γάτα. Έμπαινα σε σπίτι και έβαζα το χαλάκι στα πόδια μου για να μη μου ορμήσει. Με κυνηγούσε σε όλο το σπίτι». Το πιο περίεργο πράγμα που της έχουν ζητήσει να προσέξει; «Ένα κοτέτσι στο Μαρούσι για τρεις μέρες!» 

 

Αν σου άρεσε η ιστορία της Κατερίνας, διάβασε επίσης:

Οι άνθρωποί μας: Σωτήρης Φωκέας, καλλιτέχνης, street artist

Οι άνθρωποί μας: Γεωργία Πανάγου, Νοσηλεύτρια

H ιστορία της Θάλασσας