Είμαι από τους τυχερούς που το πρώτο επίσημο εργασιακό περιβάλλον στο οποίο εντάχθηκα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με παιδική χαρά! Στο απέναντι -λιτό, πεντακάθαρο και αποστειρωμένο θα έλεγα- γραφείο καθόταν τύπος ανέκφραστος, που πίστευες ότι εκτελεί την πιο στυγνή, σημαντική και δύσκολη εργασία και πρέπει πάση θυσία να μείνει συγκεντρωμένος και ήρεμος. Αντ’ αυτού έπαιζε συστηματικά video game κρυμμένος πίσω από την οθόνη του υπολογιστή και πετούσε εν ψυχρώ τις καλύτερες ατάκες εκεί που δεν το περίμενες. Προς υποστήριξή του, να πω ότι ήταν απόλυτα συνεπής στη δουλειά του και μάλιστα ήταν και πολύ παραγωγικός.
Σε διπλανό (open space) χώρο υπήρχε κοπέλα που μιλούσε μανιωδώς και καθόλου χαμηλόφωνα στο τηλέφωνο. Έτσι, όλοι ξέραμε ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει στην προσωπική ζωή, όχι μόνο τη δική της αλλά και της μαμάς, της αδελφής, της φίλης, του γκόμενου της φίλης της και πάει λέγοντας. Παραδίπλα, άλλη τύπισσα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Αυτή πάλι μάλωνε καθημερινά με τους πάντες -με γονείς, φίλους, συγγενείς, συναδέλφους. Κυρίως με τον εαυτό της. Προσωπικότητες μοναδικές, όπως άλλωστε είναι ο καθένας μας και απογυμνωμένες από πρέπει και κλισέ του εργασιακού savoir-vivre: αυτοί ήταν οι πρώτοι μου συνάδελφοι. Μαζί βιώσαμε άλλοτε ως θεατές και άλλοτε ως συμμετέχοντες έρωτες, χωρισμούς, ίντριγκες, τσακωμούς, χαρές και στενοχώριες. Με μια φράση γίναμε φίλοι!
Το παρεάκι της δουλειάς
Λίγο το αντικείμενο της δουλειάς, που δεν ήταν και… σώμα σε χειρουργικό τραπέζι, λίγο οι άνθρωποι που είχαν επιλεγεί σε καθοριστικές θέσεις -άλλοτε ισχύος και άλλοτε όχι-, είχε διαμορφωθεί ένα χαλαρό εργασιακό περιβάλλον που σου έδινε τη δυνατότητα να εκφραστείς ελεύθερα. Έτσι, ερχόσουν πραγματικά κοντά με τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόσουν εκτός από το ίδιο project και τον περισσότερο χρόνο της καθημερινότητάς σου. Σύμφωνα με τον Jon Clifton, CEO της εταιρείας Gallup, o μέσος άνθρωπος περνάει στη δουλειά του 81.396 ώρες, ενώ ο ύπνος είναι η μόνη δραστηριότητα στην οποία αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο από τη δουλειά μας. Είναι αναμενόμενο λοιπόν να αντλούμε φίλους από τη δεξαμενή των συναδέλφων μας.
Όταν αργότερα ήρθαν τα χρόνια της κρίσης, με αυτούς τους συναδέλφους συσπειρωθήκαμε και διεκδικήσαμε όσα μας όφειλαν. Και όταν δουλεύαμε εκ περιτροπής -τέσσερις αντί για πέντε μέρες με την αντίστοιχη μείωση φυσικά στο μισθό μας- εμείς μείναμε εξίσου παραγωγικοί και αισιόδοξοι. Μπορεί ο κόσμος να γκρεμιζόταν γύρω μας, όμως πηγαίναμε στο γραφείο με χαμόγελο και κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να βγει η δουλειά. Και η δουλειά έβγαινε! Τότε το υποπτευόμουν ότι η παραγωγικότητά μας οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην παρέα που είχαμε φτιάξει. Πριν λίγες μέρες, όμως, το επιβεβαίωσα κιόλας όταν στο news feed του LinkedIn μου έπεσα τυχαία πάνω σε δημοσίευση του Harvard Business Review με την υπογραφή του CEO της Gallup.
Tο άρθρο καταπιάνεται κυρίως με το πώς και γιατί πρέπει οι εταιρείες να επενδύουν στην ανάπτυξη φιλικών δεσμών ανάμεσα στους εργαζόμενούς τους. «Από δεδομένα της Gallup φαίνεται ότι το να έχεις έναν καλό φίλο στο εργασιακό περιβάλλον συνδέεται με οφέλη για την επιχείρηση. Ανάμεσα στα οφέλη αυτά είναι τα κέρδη, η ασφάλεια και η μακροχρόνια παραμονή υπαλλήλων στην εταιρεία» αναφέρει o CEO της Gallup. Μάλιστα επιστρατεύεται τελευταία ερευνητικά στοιχεία από την αρχή της πανδημίας σύμφωνα με τα οποία η διατήρηση μίας δυνατής φιλίας στη δουλειά έχει ακόμα μεγαλύτερη επιρροή σε επιχειρηματικά οφέλη -από την πρόθεσή μας να προτείνουμε και σε άλλους το εργασιακό περιβάλλον μας μέχρι να νιώθουμε ικανοποίηση από τη δουλειά μας.
Επίσης γίνεται αναφορά και σε έρευνες των Πανεπιστημίων της Πενσυλβάνια και της Μινεσότα, που, όχι μόνο καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα, αλλά πηγαίνουν και ένα βήμα παρακάτω εξηγώντας πώς οι φιλίες στη δουλειά αυξάνουν την παραγωγικότητά μας. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι μας κάνουν πιο αφοσιωμένους, ενώ προάγουν τη μεταξύ μας επικοινωνία και ενθάρρυνση. «Αν είναι φιλικό το εργασιακό περιβάλλον, νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου, έρχεσαι σε επαφή με τους απεριόριστους πόρους μέσα σου κι έτσι αποδίδεις καλύτερα. Ίσως να ανακαλύπτεις ικανότητες και δυνάμεις που δεν πίστευες ότι είχες» λέει η Ζωή Γιαννελέρ, relationship & leadership coach και δημιουργός του Living Pharmacy.
Τέλος, στατιστικά στοιχεία πρόσφατης μελέτης του BetterUp Labs αναδεικνύουν ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη τους φίλους στη δουλειά:
- Πάνω από το 53% των συμμετεχόντων θα διαπραγματεύονταν ακόμα και το μισθό τους προκειμένου να κερδίσουν ουσιαστικότερη σχέση με τους συναδέλφους τους.
- Οι υπάλληλοι που αφιέρωναν εργασιακό χρόνο σε φίλους από τη δουλειά ανέφεραν σε ποσοστό 41% μεγαλύτερη προσωπική ανάπτυξη και 48% μεγαλύτερη επαγγελματική ανάπτυξη.
- Υπάλληλοι που δεν ένιωθαν έντονο το αίσθημα του ανήκειν στο εργασιακό περιβάλλον τους ένιωθαν κατά 77% περισσότερο στρες, 109% burnout, 153% περισσότερη μοναξιά και 158% μεγαλύτερη ανησυχία και κατάθλιψη.
Κόντρα, λοιπόν, στα σημάδια των καιρών που εξασθένισαν τη φυσική παρουσία μας στη δουλειά, βλ. απομακρυσμένα ή υβριδικά μοντέλα εργασίας, εμείς θα συνεχίσουμε να αναζητούμε τα “γραφεία” που παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά. Έστω και μέσα από face time και virtual διαλείμματα καφέ, θα προσπαθήσουμε να ερχόμαστε κοντά και να μοιραζόμαστε στιγμές της απομακρυσμένης, αλλά κοινής επαγγελματικής καθημερινότητάς μας.
