Έρχεται πολύ συχνά στη σκέψη µας η προτροπή «να φροντίσω τον εαυτό µου». Μια ανάγκη εσωτερική, που αντιλαµβανόµαστε τις περισσότερες φόρες µέσα από τις πράξεις µας, συνειδητές ή ασυνείδητες. Τα social media πλέον είναι γεµάτα από αναρτήσεις για το πώς να συµπεριφερόµαστε καλύτερα στον εαυτό µας. Είναι µια νέα τάση, που θα θέλαµε να µείνει για πάντα σε όλους και να µας γίνει συνείδηση. Συνήθως όταν δεν αποδεχόµαστε,  όταν δεν αγαπάµε πραγµατικά το εαυτό µας, βιώνουµε µια «υπόγεια» προσωπική  εγκατάλειψη µε ανάλογες συµπεριφορές. Είναι οι στιγµές που παίζουµε  κρυφτό µε τον εαυτό µας. 

Το «να αγαπώ τον εαυτό µου» είναι µια µόνιµη κατάσταση. Είναι η καθηµερινή µας προτεραιότητα. Όµως, τις περισσότερες φορές ξεκινάει µε τη λέξη «πρέπει». Είναι ένα ακόµη πρέπει που προσπαθούµε να βάλουµε στον εαυτό µας. Ενα πρέπει οξύµωρο, σαν να λες «πρέπει να αγαπάω τον σύντροφό µου, το παιδί µου ή τον σκύλο µου». Αυτούς τους αγαπάς χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς πρέπει. Η διατροφή, η άσκηση, η ψυχική υγεία, η αποδοχή, ο τρόπος που µιλάµε στον εαυτό µας είναι η απόδειξη για τη φροντίδα που του δίνουµε (ή που δεν του δίνουµε). Έχουµε καλύτερη διάθεση, λάµψη, διαύγεια και φυσικά ηρεµία. Κανείς δεν µπορεί να αµφισβητήσει ότι νιώθουµε καλύτερα όταν µας προσέχουµε. Πραγµατικά, ουσιαστικά, µε όρια. Όχι εγωιστικά και µε εµµονές. Είναι αυτές οι στιγµές που νιώθουµε ολοκλήρωση. Στιγµές που, αν δώσουµε την προσοχή µας και ακούσουµε σε απόλυτη ησυχία το σώµα µας, είναι πολύ πιθανό να νιώσουµε για λίγο και την ενέργειά µας. Για αυτήν γίνονται όλα. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει θετική και αρνητική ενέργεια. Η ενέργεια είναι µία. Και είναι στο χέρι µας να την κάνουµε να λειτουργήσει υπέρ µας. Και αυτό είναι επίσης κάτι τελείως προσωπικό για τον καθένα από εµάς. Σε µένα δουλεύει καλύτερα το τάι τσι, σε κάποιον άλλον να σκαλίζει τον λαχανόκηπό του. Άλλος προτιµά να είναι semi vegan αντί vegan. Κάποιος παίρνει βοήθεια από τον διαλογισµό και κάποιος άλλος µαγειρεύει.

Αγαπώ τον εαυτό µου σηµαίνει φροντίζω κάθε µέρα τον εαυτό µου σύµφωνα µε τις ανάγκες που έχω εγώ και όχι κάποιος άλλος. Βρέθηκα πολλές φορές στη θέση του να µε φροντίσω από Δευτέρα. Στάθηκα τυχερός όταν πια δεν µπορούσα να το κάνω µόνος µου και ζήτησα βοήθεια και καθοδήγηση. Είναι δύσκολο να είσαι ειλικρινής, να δεις και να αγαπήσεις κοµµάτια του εαυτού σου που δεν είσαι χαρούµενος για αυτά. Όταν αυτό τώρα πια µου συµβαίνει, καταλαβαίνω ότι µε έχω παραµελήσει ή δυσκολεύοµαι µε κάποιο συναίσθηµα. Κανείς από εµάς δεν θα έδινε κάτι «βλαβερό» στο παιδί του µε την υπόσχεση ότι από Δευτέρα θα το φροντίσει καλύτερα. Γιατί να το κάνεις στον εαυτό σου; Αν φερόµαστε και αν µιλάµε στον εαυτό µας τρυφερά, µε ευγένεια και καλοσύνη, όπως στα παιδιά, µαγικά τα πράγµατα θα αλλάξουν γύρω µας. Θα αλλάξει η σχέση µε τους οικείους µας, τους αγνώστους, το περιβάλλον, ακόµη και µε τον ίδιο τον πλανήτη όπου ζούµε.

Είναι το προσωπικό µας ταξίδι στην καθηµερινότητά µας και σίγουρα µπορούµε να το κάνουµε καλύτερο. 

Είναι δύσκολο, όµως αξίζει.

Η ζωή µας δεν ξεκινάει από Δευτέρα… Συµβαίνει τώρα.