Η καθηγήτρια φυσικής αγωγής Στέλλα Λορέντζου μπορεί να μυεί τους μαθητές της καθημερινά στα μυστικά της άσκησης με απώτερο σκοπό να την αγαπήσουν όσο την αγαπά και η ίδια, αλλά το να τρέξει στον Αυθεντικό Μαραθώνιο δεν σημαίνει ότι ήταν ό,τι πιο εύκολο γι’ αυτήν. Η Στέλλα, λοιπόν, χρειάστηκε να υπερβεί τον εαυτό της όπως καθένας που αποφασίζει να τρέξει τη μαραθώνια διαδρομή, προετοιμάστηκε σκληρά, άφησε κατά μέρους τις επιθυμίες της, έκανε θυσίες και στο τέλος τα κατάφερε. Έτρεξε για πρώτη φορά από τον Μαραθώνα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, χωρίς να σκεφτεί ούτε μία φορά ότι δεν θα τα καταφέρει. Τι της έδωσε δύναμη, αλλά και τι συμβουλεύει όλους εμάς που το σκεφτόμαστε αλλά δεν το αποφασίζουμε;
Πρώτη φορά στο Μαραθώνιο. Μια εμπειρία συγκλονιστική. Ένας μεγάλος αγώνας για το σώμα και το πνεύμα. Πριν τον αγώνα τι φοβήθηκες ότι μπορεί να σε προδώσει; Το σώμα ή το πνεύμα; Τελικά τι έγινε; Και ποια τα συναισθήματά σου τώρα που έχει καταλαγιάζει όλο αυτό;
Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας ασχολιόμουν κυρίως με την προπόνηση προσπαθώντας να πιάνω τις επιδόσεις -στόχους που ήθελα. Σκεφτόμουν ότι όταν έρθει η ώρα να τρέξω στον αυθεντικό μαραθώνιο της Αθήνας, θα ήθελα να ‘μαι απόλυτα προετοιμασμένη και πανέτοιμη σωματικά για κάτι τόσο επίπονο. Όσο πλησίαζαν οι μέρες ένιωθα πολύ δυνατή και ήμουν σίγουρη ότι έχω κάνει καλή πρετοιμασία. Φυσικά ο φόβος ενός τραυματισμού που θα σου στερήσει την χαρά του τερματισμού υπάρχει πάντα στο μυαλό. Ακομα πιο ύπουλος εχθρός είναι τα όρια του μυαλού σου. Σε όλη την προετοιμασία σκεφτόμουν πώς θα αντιμετωπίσω εκείνη την φωνούλα που κάποια στιγμή θα σου ψυθυρίσει: «κουράστηκες! δεν αντέχεις άλλο… παράτατα!» Με την προπόνηση και τη βοήθεια του coach μου Νίκου Σιδερίδη ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω και εκείνη την φωνούλα που τελικά δεν ήρθε ποτέ. Τώρα με την πολυτέλεια που μου δίνει η απόσταση του χρόνου, σκέφτομαι ότι όλα ήταν τελικά πιο εύκολα από όσο νόμιζα. Ελπίζω ο χρόνος που περνά να μου συμπεριφερθεί με ευγένεια και να μου επιτρέψει να τρέξω πολλούς μαραθώνιους ακόμα.
Πόσο καιρό νωρίτερα ξεκίνησες προετοιμασία; Μόνη σου ή με προπονητή; Ποιο είναι το μυστικό κατά την περίοδο της προετοιμασίας για ένα καλό αποτέλεσμα;
Η ιδέα στριφογύριζε στο μυαλό μου ένα δυο χρόνια πριν. Μέσα στην τεμπελιά του καλοκαιριού έγινε το κλικ.
-Το κάνω;
-Το κάνω.
Τον Άυγουστο είχα διαλέξει τον προπονητή μου, ο οποίος με προετοίμασε ψυχικά και σωματικά. Από την πρώτη προπόνηση στις 20 Αυγούστου, μέχρι την τελευταία, την παραμονή του Μαραθωνίου, δεν χάθηκε ούτε μια ώρα άσκησης. Όταν έχεις δίπλα σου τον σωστό μέντορα, τηρείς τις συμβουλές του και σεβαστείς το πλάνο των προπονήσεων, είναι σαν να στρίβεις ήδη στην Ηρώδου του Αττικού και να παίρνεις την ευθεία προς το Καλλιμάρμαρο.
Στη διαδρομή υπήρξε κάποιο σημείο που σε άγχωσε και αν ναι πώς το αντιμετώπισες εκείνη τη στιγμή;
Έχοντας μελετήσει καλά την διάδρομη, σκεφτόμουν με δέος την ώρα που θα πρέπε να τρέξω στο περίφημο “τείχος”, δηλαδή την ανηφόρα του Σταυρού πριν την Αγ.Παρασκευή. Οι περισσότεροι λένε ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο σημείο. Έχεις τρέξει ήδη 30χμ. , σου μένουν άλλα 12 και έρχεσαι αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη ανηφόρα της διαδρόμης. Όταν είδα κάποιους από τους προπορευόμενους δρομείς να στέκονται δεξιά και αριστερά του δρόμου, προσπαθώντας να κάνουν διατάτασεις πάνω στο κράσπεδο για να ανακουφιστούν από τις κράμπες, σκέφτηκα ότι κάπου εκεί ίσως να ταν και η δική μου ώρα. Όμως με ένα περίεργο τρόπο το μυαλό μου “διέγραψε” ό,τι ήξερα για το 31χμ. Ένιωθα δυνατή. Έτρεχα … και όταν το ρολόι έδειξε 32χμ ήξερα ότι μόνο μια μεγάλη ατυχία δεν θα με άφηνε να τερματίσω.
Χρειάστηκε να κάνεις κάποιες θυσίες προκειμένου να πετύχεις το στόχο σου;
Σίγουρα το να χωρέσεις περίπου 100 ώρες επιπλέον προπόνησης μέσα σε 2μιση μήνες δεν είναι ένα έυκολο πράγμα, ειδικά όταν παράλληλα τρέχουν τα προγράμματα των παιδιών σου, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και η κοινωνική ζωή σου. Χάρη στην κατανόηση των παιδιών μου, τα οποία δημιούργησαν χώρο και χρόνο για μένα, ένθουσιασμένα που η μαμά θα τρέξει στον μαραθώνιο, όλα έγιναν πιο έυκολα.
Τι σου έδινε δύναμη την ώρα του αγώνα;
Οπωσδήποτε όλη αυτή η ατμόσφαιρα ενός μεγάλου πάρτυ που υπάρχει από εθελοντές και θεατές κατά μήκος της διαδρομής, είναι τονωτική. Ώστοσο τίποτα δεν συγκρίνεται με την σκέψη ότι οι δικοί σου άνθρωποι περιμένουν στο Καλλιμάρμαρο, με τον λαιμό τεντωμένο, ψάχνοντας με το βλέμμα τους εσένα να πλησιάζεις στον τερμάτισμο. Αυτή η σκέψη μου προκαλούσε ρίγη σε όλη την διαδρομή. Δεν θα μπορούσα να τους στερήσω τη χαρά.
Πώς ξεκουράζεσαι τώρα; Ποια μορφή φροντίδας προσφέρεις στον εαυτό σου;
Μα… με προπόνηση!Το σώμα μου επανήλθε γρήγορα, δίνοντάς μου την ευκαιρία να προπονηθώ αμέσως αλλά σε χαμηλότερους ρυθμούς. Με την κατάλληλη διατροφή αποκατέστησα γρήγορα την απώλεια βάρους και λίγες μέρες μετά τον μαραθώνιο επανήλθα στην κανονικότητα.
Τι συμβουλεύεις εκείνους που θέλουν αλλά διστάζουν να πάνε στον Μαραθώνιο;
Να προετοιμαστούν σωστά. Να μην διστάσουν να κάνουν αυτό το μεγάλο δώρο στον εαυτό τους. Είναι μια μοναδική εμπειρία, η οποία θα τους βοηθήσει να θέσουν νέα όρια στις δυνατότητες που νόμιζαν ότι είχαν. Βρείτε τον σωστό προπονητή και ακολουθήστε το πλάνο του. Ο Μαραθώνιος δεν είναι για υπεραθλητές αλλά για αυτούς που πραγματικά θέλουν να τον τρέξουν.
Ποιος ο επόμενος στόχος σου;
Για να είμαι ειλικρινής, το μόνο πράγμα που έχω αποφασίσει είναι ότι ο επόμενος στόχος θα είναι ο επόμενος Μαραθώνιος. Μέχρι τότε κοιτάζω με ενδιαφέρον κάποιους αγώνες ορεινού τρεξίματος τον Ιανουάριο. Ελπίζω να καταφέρω να τρέξω και σε αυτές τις δρομικές γιορτές.
