Βιαζόμαστε, οι άνθρωποι. Βιαζόμαστε να φύγουμε από τη λύπη, το άγχος, τον θυμό. Μερικές φορές όμως το καλύτερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι… να μην κάνουμε τίποτα. Για εκείνες τις φορές που καμιά άσκηση minfulness, καμιά τεχνική αναπνοής, καμιά ανάλυση δεν μπορεί να σε ηρεμήσει, η καλύτερη ιδέα είναι, απλά, να αφήσεις το δυσάρεστο συναίσθημα να σε διαπεράσει, σαν ποτάμι, μέχρι να φύγει.
Ακούγεται οξύμωρο; Ίσως. Όμως καμιά φορά αρκεί να σκεφτούμε πως κάτι δεν είναι στο χέρι μας, για να χαλαρώσουμε και να το αφήσουμε να περάσει. Κι αν κάτι αξίζει να το δεις διαφορετικά, αυτό είναι το κάθε φύσεως αρνητικό συναίσθημα. Αυτά, δηλαδή, που η κοινωνία έχει βαφτίσει “αρνητικά”. Στην πραγματικότητα κάθε συναίσθημα είναι ένα μήνυμα που στέλνει ο νους μας ως ανταπόκριση σε αυτά που συμβαίνουν αλλά και στις ίδιες τις σκέψεις μας. Αν λοιπόν δεις κάθε στιγμή θλίψης ή θυμού ή άγχους ως ένα μήνυμα από το ισχυρότερο όργανο του σώματός σου, τότε ίσως και να αποφασίσεις να το αφήσεις να συμβεί… όπως θα έκανες με έναν λόξυγκα ή με έναν πόνο στην πλάτη. Ένα μήνυμα και μια πρόσκληση να πιεις λίγο νερό ή να κάνεις λίγες διατάσεις.
Πώς μπορεί να μοιάζει αυτή η τακτική, στην περίπτωση των συναισθημάτων; Αντί να επιτρέψεις σε ένα αρνητικό συναίσθημα να καταβάλει την προσοχή και την αυτοσυγκέντρωσή σου… κάνε ένα βήμα πίσω, δώσε χώρο σε αυτό που συμβαίνει μέσα σου κι έπειτα, όταν αυτό ξεφουσκώσει, χρησιμοποίησε τον χρόνο και την ενέργεια που έχεις κερδίσει για να ζήσεις τη ζωή σου όπως εσύ τη θες. Κι αν ακόμα δεν μπορείς να φανταστείς πώς μπορεί να μοιάζει η συναισθηματική αποδοχή ακολούθησε τα παρακάτω βήματα:
Βήμα 1: Φαντάσου τα αρνητικά σου συναισθήματα σαν περιβαλλοντικό θόρυβο
Συχνά στη γιόγκα καλούμαστε να φανταστούμε τις σκέψεις μας σαν αμάξια που περνούν. Μπορούμε να τα δούμε, αντιλαμβανόμαστε πως είναι εκεί όμως δεν προσπαθούμε να τα σταματήσουμε, ούτε εκείνα μας παίρνουν μαζί τους. Μπαίνουν στο οπτικό μας πεδίο και φεύγουν μακριά… Δεν μπορείς να αλλάξεις το γεγονός πως τα συναισθήματα όσο και οι σκέψεις που τα προκαλούν, θα έρχονται διαρκώς. Μπορείς όμως να αποφασίσεις πως δεν θα έχουν όλη την προσοχή και πως δεν θα σε βγάζουν από τη σταθερή, ήρεμη θέση σου.
Βήμα 2: Δώσε λίγο χώρο στο αρνητικό και στο άβολο, κάθε μέρα
Κάθε μα κάθε ημέρα βιώνουμε τόσο θετικά όσο και αρνητικά συναισθήματα. Όταν λοιπόν νιώσεις αυτό το τσίμπημα του άγχους ή της απογοήτευσης πάρε λίγα λεπτά, παρατήρησε το συναίσθημα όπως στο παραπάνω tip, πάρε μια βαθιά ανάσα και άφησέ το να περάσει χωρίς να το σκέφτεσαι πια. Ίσως να βλέπεις ακόμα το αμάξι στο βάθος του δρόμου, όμως εσύ δεν είσαι εκεί μέσα. Με τον καιρό θα διαπιστώσεις πως και αυτά τα συναισθήματα είναι εύκολα διαχειρίσιμα και μοιάζουν πιο μικρά κι ασήμαντα αν απλά τα αφήσεις στην ησυχία τους, αντί να τα πολεμάς ή να τα διώχνεις.
Βήμα 3: Αναγνώρισε πως κανένα συναίσθημα δεν είναι για πάντα
Το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό σύστημα εναλλάσσονται διαρκώς μέσα στη μέρα. Έτσι κρατά ο οργανισμός τις ισορροπίες μέσα σου. Γι’ αυτό και κάθε αρνητικό συναίσθημα εμφανίζεται, φτάνει σε ένα απώτατο σημείο κι έπειτα φθίνει, περνάει από μια σύντομη ουδέτερη φάση κι έπειτα έρχεται στο προσκήνιο ένα θετικό που πάλι θα φτάσει ένα απώτατο σημείο, θα μειωθεί κάποια στιγμή και ο κύκλος θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Γι’ αυτό όταν νιώθεις πως ένα συναίσθημα απειλεί τη γαλήνη σου, δώστου 90 δευτερόλεπτα και παρατήρησέ το να χάνει την έντασή του… Αν αλλάξει έστω και ελάχιστα, δώσε άλλα 90” και θα δεις πως σύντομα όλα μοιάζουν πιο εύκολα διαχειρίσιμα.
