2012

«Τα παιδιά ήταν στον παιδικό σταθμό και έξω έκανε πολύ κρύο. Έφυγα και πήγα μόνος μου στην παραλία. Λίγα χρόνια πριν, ο φίλος μου Χρήστος Βασιλόπουλος με μύησε στα χειμερινά μπάνια, αλλά ποτέ δεν είχα βουτήξει με τόσο κρύο. Ολομόναχος στην έρημη παραλία, έβγαλα τα ρούχα μου κι έμεινα γυμνός. Άρχισα να τρέχω στην αμμουδιά πάνω κάτω, πάνω κάτω, κι όταν οι πρώτες σταγόνες του χιονόνερου άρχισαν να με βρέχουν ξεκίνησαν μέσα μου οι φωνές των προγόνων μου να με εμψυχώνουν. Μου έλεγαν και πάλι ιστορίες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Τα λόγια τους όμως είχαν μέσα δύναμη. Αυτοί τα κατάφεραν, για να μπορώ να ζω εγώ τώρα. Σταμάτησα το τρέξιμο, πάτησα γερά στο έδαφος, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά στον ουρανό και φώναξα με όλη μου τη δύναμη “Πυρρίιιχιοοος!” κι άρχισα να χορεύω τον μέγιστο ποντιακό χορό. Αφού τα κατάφεραν οι πρόγονοί μου και επέζησαν, παρ’ όλες τις κακουχίες που πέρασαν, ήρθε η ώρα να αποδείξω κι εγώ ότι είμαι άξιος απόγονός τους και να μεταλαμπαδεύσω στα δικά μου παιδιά το θάρρος που κληρονόμησα.

Διάβασε επίσης: Στον πράσινο κόσμο της Κατρίνας

Τέλειωσα τον χορό και μπήκα στη θάλασσα. Το κρύο νερό μού φαινόταν βάλσαμο και το νερόχιονο που έπεφτε από τον ουρανό ήταν τα δάκρυα χαράς και περηφάνιας των προγόνων μου, που επιτέλους έδιωξα τον φόβο από μέσα μου. Εκείνη τη στιγμή η φύση ήταν πλέον φιλική μαζί μου. Ήταν σύμμαχός μου, γιατί ο Θεός θέλει να είμαστε σύμμαχοι. Τη χρειαζόμαστε. Από τη φύση εξαρτάται απόλυτα η ύπαρξη του ανθρώπου και όχι το αντίθετο. Κατάλαβα ότι η φύση ήταν η δασκάλα κι εγώ ο μαθητής. Ευχαρίστησα τη μεγάλη δασκάλα κατανοώντας ότι πάντα ήταν εκεί και θα είναι εκεί για να διώχνει τους φόβους μου.

Γύρισα σπίτι και ήμουν, επιτέλους, ο πραγματικός μου εαυτός. Δεν “άλλαξα”, όπως κάποιοι παρατήρησαν, απλά με ξαναβρήκα».

Θανάσης Ευθυμιάδης

Thanasis Efthymiadis / Instagram

2021

Έχω τον Θανάση Ευθυμιάδη στην άλλη άκρη της γραμμής. «Λονδρέζα», μου λέει, επειδή τον πήρα τηλέφωνο ακριβώς στις 8 το βράδυ, την ώρα που είπαμε. Πού να ήξερε ότι μισή ώρα πριν από την κλήση ζούσα έναν πανικό. Το voice recorder μου χάλασε τελευταία στιγμή κι έψαχνα να βρω τρόπο να ηχογραφήσω τη συνέντευξη ενώ η μικρή μου αποκοιμιόταν στην αγκαλιά μου. Η λύση όμως είναι πάντα μια ανάσα μακριά.

«Θανάση, τι ώρα ξυπνάς το πρωί;»

«Νωρίς. Θέλω να βλέπω την ανατολή του ήλιου. Προσπαθώ να ακολουθώ το βιολογικό μου ρολόι και όχι το ρολόι που μας έχουν φορτώσει. Όταν έγραφα το βιβλίο (σ.σ. Μια όμορφη μέρα, εκδ. Key Books), ξυπνούσα από τις 5.30. Είναι μια ωραία ώρα, υπάρχει μια ησυχία γύρω, το σώμα είναι ξεκούραστο και τις σκέψεις τις έχεις αφήσει».

Η φωνή του είναι ήρεμη. Καθαρή. Δροσερή. Σαν τη λίμνη με τα νούφαρα στην οποία έχει βουτήξει σε μία από τις φωτογραφίες που έχει ανεβάσει στο προφίλ του στο Instagram. «Ήμουν τελείως μακριά όχι από αυτά που λέμε social media, αλλά από αυτό που λέμε internet. Δεν είχα mail, δεν ήξερα πού ήταν το Enter. Είχα ακόμη κινητό τηλέφωνο με κουμπιά. Οι φίλοι μου με φώναζαν δεινόσαυρο. Και όταν έριξα μια ματιά στο Instagram πραγματικά σοκαρίστηκα. Δεν ήξερα τι γίνεται. Σοκαρίστηκα από αυτόν τον πόλεμο ομορφιάς. Και λέω εδώ αξίζει να τους μιλήσω για αγάπη, για ηρεμία, για εσωτερικό ψάξιμο και όχι για το φαίνεσθαι».

Διάβασε επίσης: Ένα γράμμα ευγνωμοσύνης από την Εριέττα Κούρκουλου Λάτση

Και το έκανε. Μέσα από μια πλατφόρμα που εκθειάζει τις σκηνοθετημένες στιγμές ευτυχίας, εκείνος μίλησε για γείωση, εσωτερικότητα, ακόμα και για το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να πηγαίνουμε τουαλέτα. Φωτογράφισε τη γυναίκα του γυμνή να απολαμβάνει τα λασπόλουτρα στην Καβάλα, καθοδήγησε τους σχεδόν 100.000 followers σε έναν ήσυχο διαλογισμό. «Όταν ήρθε η ώρα να μιλήσω, δεν ήθελα να πω ιστορίες από το backstage του Ντόλτσε Βίτα. Ήθελα να μιλήσω για τον τρόπο που ζω. Κατά τη διάρκεια του lockdown, πρώτοι οι φίλοι μού είπαν: “Μα τι κάνεις; Εμείς πάμε για κατάθλιψη με το lockdown κι εσύ είσαι χαρούμενος”. Εκεί κατάλαβα ότι μπορεί να είμαι χρήσιμος και κάπως αλλιώς εκτός από το να είμαι ηθοποιός».

Θανάσης Ευθυμιάδης

Thanasis Efthymiadis / Instagram

Λένε πως υπάρχουν στιγμές που ανοίγουν τη ζωή σου σαν ένα σπασμένο καρύδι. Που αλλάζουν την άποψή σου, ώστε να μην ξανακοιτάξεις τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Ο χορός στην παραλία εκείνο το παγωμένο πρωινό του 2012 ήταν εκείνη η στιγμή για τον Θανάση. Ήταν το κλικ. Η μηχανή όμως είχε ζεσταθεί χρόνια πριν. «Πρέπει να προετοιμαστώ για να αλλάξω ή πρέπει να συμβεί κάτι ακραίο και να φάω ένα δυνατό χαστούκι για να αλλάξω; Πολλοί αναρωτιούνται. Ο πυρρίχιος ήταν για μένα το ξέσπασμα. Η κορύφωση. Ήταν η στιγμή που είπα πως πρώτα θέλω να ζήσω για μένα και τους ανθρώπους που αγαπώ. Όχι για τις υποχρεώσεις που έχω απέναντι σε ανθρώπους που δεν γνωρίζω. Όλα όμως ξεκίνησαν όταν η σχέση μου με το θείο έγινε προσωπική και όχι μέσω κάποιου. Ήταν μια σημαντική στιγμή της ζωής μου. Όταν κατάλαβα ότι είμαι ένα κομμάτι της αλήθειας, ότι όλοι είμαστε ένα, ότι δεν μπορώ να είμαι χωρίς εσένα κι εσύ χωρίς εμένα. Ήταν ένα ωραίο μάθημα που πήρα από ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος πριν από περίπου 20 χρόνια. Εκεί άρχισαν να μπαίνουν μέσα μου κάποια στοιχεία αναζήτησης του τι είναι ακριβώς αυτό που λέμε θείο. Τι είναι αυτή η ενέργεια. Αισθάνθηκα ότι δεν είμαι ξεκρέμαστος στο σύμπαν. Ήταν μια πυξίδα αυτό το ταξίδι. Και μετά ήρθαν και άλλοι άνθρωποι στη ζωή μου. Παντρεύτηκαν πολλά πράγματα μέσα μου, από τη γιόγκα, από το τάι τσι και από την κουλτούρα των ιθαγενών της Αμερικής».

«Και οι άνθρωποι; Τι γίνεται με αυτούς που δεν συμφωνούν με τη μεταμόρφωσή σου;»

«Αν ζεις για τους ανθρώπους που σε κρίνουν, οι οποίοι το κάνουν από περιέργεια κουτσομπολίστικη και όχι από εσωτερική ανάγκη, εκεί θα χάσεις την ενέργειά σου. Γιατί θα σου βάλουν και όλα τα προβλήματά τους. Οπότε είναι και μια καλή ευκαιρία να καταλάβεις με ποιους ταιριάζεις και με ποιους όχι. Οι φιλίες κάνουν κι αυτές τους κύκλους τους. Δεν σημαίνει ότι επειδή με κάποιον ταιριάζατε και ήσασταν φίλοι θα συνεχίσετε να είστε. Αν κάτι συμβεί μέσα σου, ακολούθησε αυτό που σου λέει το μέσα σου. Εγώ αυτό έκανα».

Μιλάμε σχεδόν μία ώρα και σκέφτομαι τα δικά μου, πόσο άλλαξα εγώ τα τελευταία χρόνια, πόσοι άνθρωποι ήρθαν κι έφυγαν στη ζωή μου, πόσο ντροπή έχω αισθανθεί πολλές φορές σκεπτόμενη το δικό μου παρελθόν. Γιατί όταν αλλάζουμε και βλέπουμε πίσω αυτό δεν αισθανόμαστε οι περισσότεροι; Μια μικρή ντροπή που προκαλεί ένα κενό στο στομάχι.

Θανάσης Ευθυμιάδης

Thanasis Efthymiadis / Instagram

«Ξέρεις, δεν άλλαξα. Βρίσκομαι σε μια πορεία αλλαγής. Σε ένα συνεχές ξεσκαρτάρισμα. Να φεύγουν παλιές ιδέες και πεποιθήσεις. Και, όχι, δεν έχω αισθανθεί ντροπή για όλα αυτά που πέρασα και νιώθω ευγνωμοσύνη που είμαι ζωντανός. Νιώθω πως για κάποιον λόγο αυτή η ανώτερη δύναμη που λέγεται Θεός, τύχη, πεπρωμένο, όπως θέλεις πες το, με κράτησε ζωντανό. Παρ’ όλες τις τρέλες που έκανα. Δεν υπάρχουν λάθη για μένα. Αν δεν έχουμε μέσα μας το yin και το yang θα ήμασταν μονόπατοι. Όλα εμπεριέχονται σε έναν άνθρωπο. Δεν είναι μόνο φως. Έχει και σκοτάδι μέσα του. Αυτό είναι ισορροπία».

Πλέον τον Θανάση δεν θα τον βλέπουμε μόνο μέσα από το Instagram. Με τη σειρά ντοκιμαντέρ που λέγεται Ρίζες και θα προβάλλεται στο Mega αποκτά ακόμα μια μορφή επικοινωνίας. «Στις Ρίζες μιλάω με ανθρώπους που έχουν ενδιαφέρον και έχουν κάτι να πουν γύρω από αυτό που λέγεται χαρά της ζωής. Γύρισα στην τηλεόραση με κάτι που είναι χρήσιμο. Άλλωστε, αυτό θέλω να κάνω πια. Θέλω να κάνω τον κόσμο να καταλάβει ότι δεν γίνεται να φύγεις από αυτήν τη ζωή χωρίς να δοκιμάσεις κάτι που θα σε κάνει να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα. Ας βρει ο καθένας κάτι που να μπορεί να το κάνει με αφοσίωση. Μπορεί να είναι διαλογισμός. Μπορεί όμως να είναι και ένα χόμπι. Θέλω να πάρω τον άλλον από το χέρι και να του πω “άσε τα πολλά-πολλά, άσε τα βιβλία, άσε τη γιόγκα, άσε τον Βούδα, άσε τον Χριστό, έλα εδώ, κάτσε λίγο. Αν είσαι κοντά σε κάποιο μικρό παρκάκι, σε ένα μικρό δασάκι, κάπου που να υπάρχουν δέντρα, λίγο φύση, βγάλε τα παπούτσια σου και τις κάλτσες σου και γειώσου. Έλα σε επαφή με τη μητέρα γη”. Μας βάζουν να ζούμε σαν να είναι μια πρόβα αυτή η ζωή και η κανονική μας ζωή θα είναι μετά. Στην επόμενη. Ζούμε γρήγορα και πρόχειρα. Όχι, ρε φίλε. Εδώ είναι η ζωή. Ζήσε την. Εδώ είναι».

H συνέντευξη του Θανάση Ευθυμιάδη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο Love Yourself Magazine Τεύχος Νο2.

Διάβασε επίσης:

Το γράμμα ευγνωμοσύνης της Εριέττας Κούρκουλου Λάτση
Η απλή κίνηση που θα κάνει τη ζωή σου καλύτερη